Vine omschrijft vermoeidheid: 'Als ik een auto was, zou mijn dashboard verlicht zijn als een kerstboom' Wielrennen
Wielrennen

Vine omschrijft vermoeidheid: 'Als ik een auto was, zou mijn dashboard verlicht zijn als een kerstboom'

Vine omschrijft vermoeidheid: 'Als ik een auto was, zou mijn dashboard verlicht zijn als een kerstboom'

In de door Primoz Roglic gewonnen klimtijdrit naar Monte Lussari eindigde Jay Vine (UAE Team Emirates), die tijdens de ronde wegens uiteenlopende redenen transformeerde van mede-kopman naar meesterknecht van Joao Almeida, op een tiende plaats. De Aussie deelt op zijn Instagrampagina na vrijwel iedere etappe een persoonlijke wedstrijdanalyse, die doorgaans een garantie is op interessante teksten.

'Aan het begin van de Giro had ik deze etappe al gemarkeerd als zijnde een potentieel interessante rit', opent de ietwat markante figuur zijn verhaal. 'Na drie weken koers keek ik echter niet met opwinding, maar juist met angst naar het parcours. Na een lange transfer en meerdere zware etappes waarin ik Almeida zo goed mogelijk probeerde te helpen, heeft mijn lichaam het moeilijk', is Vine eerlijk.

De voormalig Zwift-kampioen omschrijft zijn huidige fysieke gesteldheid beeldend, maar treffend. 'Als ik een auto was, zou mijn dashboard zo verlicht zijn als een kerstboom.' De vermoeidheid zorgde er bovendien voor dat Vine zijn kansen op een eventuele overwinning in de tijdrit zag slinken. 'Ik wist dat ik niet echt een kanshebber was, dus hoopte ik in eerste instantie gewoon dat de benen het nog 18,5 kilometer lang zouden volhouden.'

'De Australische vlaggen gaven me onderweg een flinke boost', is Vine lovend over de toegestroomde fans uit 'Down Under'

Het was uiteindelijk Vines vrouw die hem overtuigde om tóch vol gas te gaan in de individuele race tegen de klok. 'Zij liet me beseffen dat ik maar weinig kansen kreeg om op zo'n gesloten tijdritparcours voluit te gaan. Dus voor mij ging het allemaal om oefenen, de mentale en fysieke strijd van dit alles doorstaan, mijn opwarmingsprotocollen en laadprocedures doorlopen en het trainen van de snelle lijnen. En dat allemaal onder raceomstandigheden.'

Tot zijn eigen verbazing ging het in de chrono tot aan de voet van de beklimming erg goed (zo liet ook zijn eerste tussentijd zien). 'Maar op de klim begonnen mijn benen te knikken. Anderzijds hield ik mezelf voor dat ik niet moest opgeven, daar ik al zo ver gekomen was. De Australische vlaggen gaven me onderweg een flinke boost. Ik ben blij dat ik stug heb doorgezet en dat ik de nationale kleuren heb kunnen vertegenwoordigen', refereert hij ter afsluiting aan zijn overwinning op het Australisch kampioenschap tijdrijden.

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws