Sam Oomen vertelde in de podcast In Het Wiel dat hij zich spiegelt aan de geleidelijke ontwikkeling van Tom Dumoulin. ‘Dat lijkt me ontzettend gaaf.’ In de Leiderstrui vergelijkt de ontwikkeling van de twee klassementsrenners.
Van oorsprong zijn Oomen en Dumoulin zeker niet hetzelfde type renner. Dumoulin was vooral een tijdrijder en Oomen was vanaf de beloften al een echte klimmer. Ze waren echter wel allebei al een klassementsrenner, maar dan op andere terreinen. Oomen presteerde in zijn eerste profjaren al gelijk in de bergachtige etappekoersen. De Brabander behaalde in één van de laatste edities van het Critérium International gelijk een derde plaats in het eindklassement, achter de Franse klimmers Thibaut Pinot en Pierre Latour. Later in het jaar werd het zelfs nog beter in de Tour de l'Ain. Hij won een bergetappe en het eindklassement. Ditmaal was hij sterker dan Latour en een hele reeks aan andere sterke Franse klimmers.
Dumoulin was juist in zijn eerste jaren erg sterk in rittenkoersen, zoals de Ronde van België en de Eneco Tour. De Limburger maakte in de tijdritten het verschil en kon goed mee op de heuvels, waarmee hij korte eindklasseringen behaalde in het klassement. Beide renners deden dus al snel goed mee op profniveau. De vergelijking is echter vooral in de beginjaren lastig te maken omdat ze qua type renner nog behoorlijk verschilden.
In zijn derde profjaar werd Dumoulin vijfde in de Ronde van Zwitserland en kwam hij stilaan tot de overtuiging dat hij ook een goede klimmer kon worden. Hij maakte er werk van en werd in 2015 de grote verrassing van de Vuelta a Espana. Lange tijd reed hij in de leiderstrui, maar in het zicht van de haven werd hij door vermoeidheid en een mindere ploeg van het podium gestoten. Dumoulin had echter wel blijk gegeven van potentie om met de beste te wedijveren in grote rondes. Hoe stond Oomen er eigenlijk na zijn vierde profjaar voor?
Oomen loopt in verhouding voor op Dumoulin
Het antwoord luidt: heel erg goed! Oomen liep als klassementsrenner zelfs een beetje voor op Dumoulin. Na zijn eerste profjaar zette hij zijn ontwikkeling verder door. Podiumplaatsen in rittenkoersen zaten er niet in, maar dat was gezien zijn veel zwaardere programma (lees: meer WordTour-koersen) ook niet vreemd. De rossige klimmer was in 2017 erg constant door in vier WorldTour-etappekoersen bij de beste vijftien te rijden. Ook kreeg hij dat jaar de kans om de Vuelta a Espana te rijden. Hij reed daar in dienst van Wilco Kelderman erg sterk en stond voorafgaand aan de veertiende etappe zelfs dertiende in het klassement. Door ziekte moest hij zijn Vuelta helaas staken en we zullen dus nooit weten wat er in gezeten had.
Dat Oomen zijn geleidelijke weg naar de top doorzette bleek uit zijn presteren in 2018. Zijn prestaties in de eerste etappekoersen van het jaar waren vergelijkbaar met 2017, maar dat had ook te maken met de seizoensplanning. Oomen moest namelijk pas in de Giro in topvorm zijn om Dumoulin te helpen bij het verdedigen van zijn titel. In de Giro d’Italia ontpopte Oomen zich tot een uitstekende meesterknecht van Dumoulin. Tot het moment dat de klassementstoppers ten aanval trokken, kon hij goed volgen en verloor hij steeds weinig tijd. De renner van Sunweb was weer uitermate constant. Buiten de laatste etappe in Milaan reed hij maar één keer buiten de top-30 en dat scheelde met een 32ste plaats maar heel weinig. Oomen besloot de Giro uiteindelijk als negende. Dat was in de periode voor Tadej Pogacar en Egan Bernal een zeer goede prestatie voor een jonge renner.
En vergeleken met de ontwikkeling van Dumoulin als klassementsrenner zelfs beter, want de Limburger behaalde pas in zijn vierde profjaar een top-tien klassering in een grote ronde. Oomen zijn ontwikkeling verliep tot dan toe als gesmeerd en een volgende stap richting de top-vijf van een klassement in een grote ronde was verre van onrealistisch. Er naderde echter onheil voor Oomen. 2019 begon met top-tien plaatsen in de Ronde van de Algarve en de Tirreno-Adriatico nog meer dan redelijk. De renner van Sunweb begon daarentegen steeds meer te merken dat zijn linkerbeen minder goed functioneerde en dat hij minder diep kon gaan dan voorheen.
Vernauwde liesslagader werpt Oomen ver terug
Oomen ging tegen beter weten in naar de Giro om Dumoulin te ondersteunen. Echter, zijn kopman viel snel uit en later was het ook voor Oomen afgelopen. In de veertiende etappe kwam hij ten val en brak hij zijn heup. Later werd bekend dat hij kampte met een vernauwde liesslagader en hij onderging een operatie om de kwaal te verhelpen. Een lang herstel volgde en vol vraagtekens begon hij aan het heropbouwen van zijn conditie.
Waar Dumoulin wel de ontwikkeling naar klassementstopper kon maken, werd Oomen die kans ontzegd. De vraag is nu of Oomen zijn niveau van 2018 weer kan evenaren en overtreffen. Andere renners die een soortgelijke behandeling hebben ondergaan, zoals Annemiek van Vleuten en Steven Kruijswijk, zijn zeker hoopvolle voorbeelden, maar elke situatie is anders. Oomen is vooralsnog afgehaakt bij de opwaartse lijn die Dumoulin jaar na jaar wist door te zetten.
Oomen heeft tijd om achterstand in te halen
Er zijn voor Oomen echter voldoende jaren om zich te herpakken. Hij is namelijk nog maar 24 jaar. Daarnaast loopt hij niet eens zo ver achter op het ‘schema Dumoulin’. Dumoulin kende zijn doorbraak als klassementsrenner op 25-jarige leeftijd in de Vuelta. Oomen was 22 toen hij negende werd in de Giro. Dat was echter geen doorbraak, maar wel een hele sterke prestatie, want in tegenstelling tot de Dumoulin van 2015 beschikte hij al over een beter herstelvermogen.
Als je de ontwikkeling van Oomen en Dumoulin met elkaar vergelijkt, valt zeker te zien dat beide renners een soortgelijke ontwikkeling hebben doorgemaakt. Allebei werden ze elk jaar een stapje beter. Echter, waar Dumoulin die lijn doortrok, werd Oomen ver teruggeworpen door zijn liesslagaderblessure. Oomen loopt nu misschien achter op het ‘schema Dumoulin’, maar heeft nog tot 2022 om het als klassementsrenner goed te maken. In dat jaar wordt Oomen 27 jaar, dezelfde leeftijd als Dumoulin had toen hij de Giro d’Italia won. (Foto: Sirotti, 2018)
Wilbert van der Velde
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties