Als avonturier ten top was Lilian Calmejane voorbestemd de Fransen te laten smullen, maar het liep anders

Het wielerjaar 2024 zit er ruimschoots op en dus is het terug- én vooruitblikken geblazen. Dat doen we met ploegrapporten, interviews op teamdagen en een laatste blik op de renners die in 2025 niet meer terugkeren: de gestopte renners. Vandaag Lilian Calmejane, die het profwielrennen op zijn 31e al vaarwel zei en in het peloton enkele bijzondere herinneringen achterlaat.

Tot 2017 is de klim onbekend. De Montée de la Combe de Laisia Les Molunes. Niet zo gek ook. Zo vaak komt de Tour de France niet in dit deel van de Jura, nabij Zwitserland. Het Station des Rousses is de aankomstplaats van de achtste etappe. Een felbetwiste etappe. Een rit voor allrounders, met veel mannen die vandaag weleens hun naam in de geschiedenisboeken kunnen fietsen. Het lijkt Lilian Calmejane te gaan lukken. Tot de kramp toeslaat...

Er zijn vele renners van het type-Calmejane geweest in het recente Franse wielrennen. Allrounders, avonturiers, een paar keer per jaar gezegend met een set superbenen. Noem eens een rijtje? Sylvain Chavanel, Sandy Casar, Blel Kadri, Thomas Voeckler natuurlijk. Allemaal wonnen ze wel een etappe in de Tour of een andere grote koers, waar je zo nu en dan als fanatieke liefhebber nog naartoe kan afdwalen. Gewoon, omdat de zege vaak ook mooi was.

Lees verder onder de foto

Calmejane liet vuurwerk zien in het begin van zijn loopbaan: ritten in de Tour en de Vuelta

In 2014 en 2015, als Calmejane een jonge twintiger is, rijdt hij voor een klein teampje op clubniveau: Vendée U. Niemand kan dan bevroeden wat de lange jan uit het vaak zonnige Albi in zijn mars heeft. Hij rijdt goed die jaren, in wedstrijden waar iedere koersliefhebber weleens van heeft gehoord. Loir-et-Cher, Flèche du Sud, Tour Alsace, Triptyque du Monts et Chateaux. Die laatste meerdaagse wint hij. Het blijkt de aanzet naar de stap waar menig semi-prof in Frankrijk op moet hopen.

Het ietwat in elkaar gestorte Direct Energies, de opvolger van Europcar, ziet deze resultaten als aanleiding om Calmejane aan te trekken. Het blijkt een gouden greep. In 2016 lopen de Calmejanes van een generatie eerder, Voeckler en Chavanal, op hun laatste benen. Rittenkaper en klassementsman Pierre Rolland is vertrokken. Het Franse wielrennen heeft behoefte aan vers bloed. Calmejane debuteert in de Vuelta, nadat hij een sterk seizoen in met name de Franse wedstrijden had gereden.

De vierde etappe van die ronde gaat over typisch Calmejane-terrein. Allesbehalve vlak, niet selectief genoeg voor de grootste klimmers en dus een dag waarop zoveel mannen weer kunnen winnen. De aankomst heuvelop ligt de dan 23-jarige Fransman perfect. Hij soleert vanuit de vroege vlucht, die de dag de ruimte krijgt, totaal onverwacht, als grote onbekende, naar zijn naar later blijkt op één na grootste zege ooit. Hij verslaat andere avonturiers, zoals Darwin Atapuma en Andrey Zeits. De wereld weet ineens wie Lilian Calmejane is.

Lees verder onder de video

Robert Gesink zal soms nog wel wakker worden van de kuiten van Calmejane

De erelijst van Calmejane groeit de seizoenen na de Vuelta-ritzege snel en leest enkele jaren later als het menu waar een Franse coureur trots op mag zijn. De eendagskoersen in de Drome en de Ardèche, het lichaamsgewicht aan kaas als prijs na een zege in Parijs-Camembert, eind- en ritzeges in de Pays de la Loire, de Ster van Bessèges. Als klap op de vuurpijl wint hij ook de wielerweek van Coppi en Bartali, een prestigieuze koers in Italië. Het bergklassement in Parijs-Nice paste prima binnen zijn profiel. Deze jongen kon een grote worden en zich misschien zelfs wel wagen aan de klassementen.

Die indruk wordt bevestigd op die dag in juli 2017, in de Jura. Terug naar die berg met die lange naam, terug naar de kopgroep met Robert Gesink. Aanvalslustig als Calmejane is trekt hij als eerste ten aanval en niemand kan met hem mee. Toch? Alleen Gesink geeft zich niet gewonnen, de Achterhoeker dieselt achter de Fransman aan, totdat hij de aderen op de kuiten van de renner van Direct-Energie zowat kan bestuderen. En dan, juist dan schakelt Calmejane even bij. Weg is de man die Voeckler en Chavanel moet doen vergeten.

Het blijkt de beslissende move, ook al komt Calmejane op het plateau richting de finish ineens stil te staan. De koploper heeft kramp. Herbert Dijkstra wordt gek in de commentaarcabine van de NOS, hij ziet namelijk kansen voor Gesink. Collega Maarten Ducrot hoopt stiekem dat de beste man wint, want zo hoort het nu eenmaal. En de beste man van de dag, Calmejane, wint ook. Met een van kramp vertrokken gezicht en een geteisterd lichaam bolt hij over de meet in het kleine skidorp. Gesink blijft licht tevreden achter met plek twee. Want zo goed vindt de wereld Calmejane op dat moment. Kandidaat bollentrui-winnaar, voorbestemd om de nieuwe rittenkaper bij uitstek te worden.

Lees verder onder de video

Calmejane liet jus in de Jura liggen en kon niet meer aanhaken bij een nieuwe generatie energieke toppers

De jaren nadien lijkt het wel alsof Calmejane al zijn jus heeft laten liggen in de Jura. Hij fietst geen deuk meer in een pakje boter. Hij blijft ver verwijderd van zijn daden uit 2016 en 2017. Overwinningen in Franse wedstrijden veranderen in ereplaatsen, verspreid over het Europese circuit. Vooral de sterkte van de ploeg als geheel zorgt ervoor dat Calmejane niet kan doorstoten en kan aanhaken bij de subtop. Er volgen vele anonieme optredens in kleinere rondes, in kopgroepen van etappes wordt hij nog weleens vierde of zesde, maar winst blijft buiten bereik.

De coronajaren 2020 en 2021 betreffen een mislukte zoektocht naar aansluiting bij een nieuwe, energieke wielergeneratie. Calmejane wisselt hierna van ploeg, trekt naar AG2R Citroën en uiteindelijk naar Intermarché-Wanty. Daar veranderde zijn status niet meer. In 2024 mocht hij nog meerdere dagen in de blauwe bergtrui van de Giro rijden, na een prachtig openingsweekend rond Turijn. Het bleek de laatste dans voor het grote publiek voor Calmejane.

Later dit jaar kwam hij naar buiten met de boodschap dat hij ging stoppen. Een verrassing wellicht, op 31-jarige leeftijd. Maar voor hemzelf vooral een punt achter een confronterende periode, zonder veel succes. 'Sinds een aantal jaar voel ik me wat krap en minder vervuld. Ik ben niet meer tevreden met mijn resultaten en prestaties. Ik ben authentiek en compromisloos. Ik ben blij en opgelucht dat ik dit hoofdstuk heb afgesloten en ik kan niet wachten om aan het volgende te beginnen', zei hij toen over zijn wielerpensioen.

Vaak kwam Lilian Calmejane bovendrijven in etappes die iedereen leek te kunnen winnen. Een tijdje was hij een van de eersten om op die dagen ook daadwerkelijk op te schrijven als favoriet. Tot dat steeds minder vaak gebeurde, en de glorietijd van de sympathieke, lange Fransman, met het neusje voor de ontsnapping, ten einde was.

Het ga je goed, Lilian!