Beresterk, slim en niet bang: zo tonen broers Van Dijke in Parijs-Nice hoe belangrijk ze zijn voor Kooij

Olav Kooij schoot zondag direct raak in de ouverture van Parijs-Nice en dat was alweer zijn derde zege van het seizoen. Het Jachtluipaard van Numansdorp is een spurter van wereldniveau, maar dat geldt evenzeer voor zijn sterke lead-out-mannen Tim en Mick van Dijke. Zij waren ook in Parijs-Nice weer cruciaal voor de spurter.

Zowel in de Clasica Almeria - waar Kooij ook nog Wout van Aert als laatste man had - als de hectische UAE Tour slaagden de twee er al in om de jonge Nederlander goed te positioneren op het hoogste niveau. Ook individueel toonde de tweeling uit Zeeland al dat ze goed in orde zijn: Mick werd zeer knap negende in de klimmerskoers Vuelta a Murcia, terwijl Tim een goede tijdrit (twaalfde) afleverde in de Verenigde Arabische Emiraten.

Zondag stonden ze voor hun eerste afspraak in een sterkbezette editie van Parijs-Nice, waar Koen Bouwman de gehele dag in de achtervolging reed achter de kopgroep. Kopman Kooij kreeg het even lastig toen Remco Evenepoel een bommetje dropte in de laatste vijftien kilometer, waardoor hij in de tweede groep belandde. Door beulswerk van de geelzwarte brigade kon de spurter echter zijn plekje voorin vrij snel weer innemen. Ik heb me echt naar boven moeten zwoegen. De ploeg liet me niet alleen op de klimmetjes', stelde de winnaar na afloop vast.

Anthony Turgis (TotalEnergies) reed vervolgens solo weg, waarna de mannen van Visma | Lease a Bike een moment van vertwijfeling konden aangrijpen om te hergroeperen. Cofidis (voor Bryan Coquard) en Decathlon AG2R (in dienst van Sam Bennett) namen de achtervolging achter de Fransman voor hun rekening, wat op dat moment natuurlijk ook in de kaart speelde van Visma | Lease a Bike en het Lidl-Trek van Mads Pedersen, de topfavoriet voor de rit.

Het peloton liet Turgis nog even zwemmen, waardoor mannen als de Van Dijkes hun kruid ook wat langer droog konden houden in het voorste bolletje van het peloton. Op exact twee kilometer van de aankomst zochten de breedgeschouderde Zeeuwen hun weg naar voren, nadat kopman Matteo Jorgenson nog een schouderduw kreeg van Nils Eekhoff. Mick hield Kooij perfect uit de wind, Tim deed net voor een rotonde in de laatste tweeduizend meter nog een cruciale inspanning met een tussensprintje.

In het spurtersgeweld zoekt Tim op anderhalve kilometer zijn weg naar voren, met Mick en Kooij achter hem. Jasper Stuyven probeert zich ertussen te wurmen, maar kreeg in een mooi robbertje direct met de brede schouderpartij van Mick te maken. De Belg zette zich er uiteindelijk wel tussen, maar dat kwam de mannen van Visma | Lease a Bike uiteindelijk niet eens zo slecht uit.

Net voor de bochtige fase deed Tim vervolgens een ferme inspanning, terwijl Mick daarachter slim een gat liet vallen en zo Kooij perfect afzette in het wiel van Pedersen, het wiel dat iedereen wilde hebben. Broer Tim deed ondertussen zijn inspanning tot op 900 meter van het einde, waarna hij zzag dat zijn kopman goed in het wiel van de ex-wereldkampioen uit Denemarken zit.

Stuyven kwam op dat moment al op kop, wat eigenlijk te vroeg was voor de spurtaantrekker van Pedersen. 'We misten een mannetje, waardoor ik zowel de positionering in de laatste kilometer als de lead-out moest doen. Kooij zat goed in het wiel, dus ik had wel wat schrik voor die laatste rechte lijn', vertelde de Belg van Lidl-Trek na afloop tegen Sporza.

Toch trok Stuyven de boel vlot op gang, met nog meer dan 600 meter te gaan. Met een ferme inspanning wist de sterke Belg dit te rekken tot 250 meter van de meet, maar toen was het vat ook echt wel leeg. Pedersen voelde het aan en ging zodoende nog voor laatste bocht zijn sprint aan, met Kooij als slimme aaseter in zijn kielzog.

In die bocht plantte Pedersen zich vervolgens even neer, om bij het uitkomen zijn tweede cartouche te plaatsen. Kooij kon hem echter voorbijsteken en zette zijn wiel uiteindelijk net voor dat van de Deen over de meet. 'Uiteindelijk werd ik verslagen door een snellere jongen en dat is hoe het is'', aldus de Deen, die ook merkte dat ze een mannetje tekort kwamen. 'Idealiter had ik de sprint vijftig tot honderd meter later geopend en dan had ik denk ik gewonnen. Het is wat het is, de vorm is er nog steeds. Het was zware kost in de laatste vijftien kilometer, dus dat is goed.'

De sterke inspanningen van de Van Dijkes vielen ook klassementsman Jorgenson op. 'Shout-out naar de broers Van Dijke, die schitterend werk hebben geleverd en Olav in een perfecte positie hebben gehouden', complimenteerde de Amerikaan, die na het Openingsweekend opnieuw mocht vieren met zijn ploeg. Tim en Mick kwamen iets later gebroederlijk als 67e en 68e over de meet, wetende dat hun kopman het knappe voorwerk goed had en wel had afgemaakt.