Dumoulin had naast poepincident in Giro ook ruzie met Quintana en Nibali: 'Hebben er later om gelachen'

Tom Dumoulin was de laatste twee jaar van zijn carrière vooral in het nieuws door fysieke en mentale tegenslag, maar in De Telegraaf blikt de Nederlander terug op wat hij daadwerkelijk wél heeft gepresteerd op de fiets. Daarin staat natuurlijk zijn Giro-zege in 2017 centraal.

Dumoulin vertelt over de Troféu Cidade da Guarda in Portugal, een wedstrijd die hij namens de nationale selectie in 2010 wist te winnen. Het opende hem de ogen: hij werd prof. Via Rabobank kwam hij bij Argos-Shimano terecht, het huidige Team DSM. Daar boekte hij zijn grootste successen en kende hij in de Vuelta a España naar eigen zeggen zijn 'doorbraak als klassementsrenner.' Dumoulin verspeelde in het slotweekend de rode trui, maar bij DSM wisten ze het vanaf dat moment wel zeker.

In 2017 kwam alles samen in de Giro d'Italia. Dumoulin won op de slotdag in Milaan het roze door in de tijdrit de nodige tijd goed te maken op Nairo Quintana. Het was echter ook de Giro waarin hij minuten verloor doordat hij moest poepen aan de kant van de weg. 'Ja, daar kijk ik met een glimlach op terug, want dat heeft het verhaal van die Giro alleen maar mooier gemaakt', zo lacht hij. Een reep te veel zorgde uiteindelijk voor historische beelden na de Stelvio en Mortirolo. 'Ik was bang dat ik een hongerklop zou krijgen, zodat ik heel veel ben gaan eten. Ik had eigenlijk al een volle buik, maar besloot er vlak voor de top van de Stelvio toch nog een reep in te gooien en die viel helemaal verkeerd.'

Ruzie met Quintana en Nibali bracht Dumoulin even uit balans

Daar kwam nog een enorme strijd met Quintana en Vincenzo Nibali bij. Dumoulin ging in de media de strijd aan met de twee klimmers, die samenwerkten om Dumoulin uit het roze te rijden. 'Ik voelde me destijds onrecht aangedaan', zegt hij nu. Na de Giro kwam het echter allemaal goed. 'De hele dag ging het alleen maar daar over, en dat is eigenlijk afleiding die je niet wilt hebben, want je bent al verrot in zo’n derde week. Toen dacht ik wel even: Tom, wat ben je toch een sukkel. We hebben er later over gesproken en om gelachen en sindsdien gaan we goed met elkaar om.'