In de late 90s en vroege 00s was het een gekend recept op de Poggio in Milaan-Sanremo: enkele Italianen die er vandoor vlamden en op die manier de rappe mannen probeerden te verschalken. Eén van die jongens was Mirko Celestino, puncher van beroep die centraal staat in deze IDL Retro.
Celestino werd geboren op 19 maart 1974, één dag nadat Felice Gimondi zijn enige zege in La Primavera boekte door onder meer Roger De Vlaeminck en Freddy Maertens af te houden. Niet gek dus dat Celestino later verknocht raakte aan de voorjaarsklassieker, die steevast werd verreden op of rondom zijn verjaardag. Zijn geboorteplaats Albenga lag hemelsbreed ook op fietsafstand van Sanremo.
De 1.73 meter lange Celestino werd in 1995 prof bij Polti, de ploeg van onder meer Luc Leblanc, Georg Totschnig en Mauro Gianetti. Niet echt mannen die bekend stonden om hun schone verleden, maar Celestino ontwikkelde zich wel in de schaduw van die jongens. In 1997 mocht hij voor het eerst aantreden in Milaan-Sanremo, waar hij drie dagen na zijn 23e verjaardag direct de zesde plaats wist op te eisen. Een mooie kennismaking.
Celestino grijpt zege in Lombardije
1998 was het jaar van de definitieve doorbraak voor Celestino: hij eindigde dan wel twaalfde in La Primavera, in de rest van het jaar liet hij zich opmerken met vele ereplaatsen en een zege in de prestigieuze najaarsklassieker Giro dell'Emilia. Een jaar daarna boekte hij de twee grootste zeges van zijn loopbaan: in Hamburg won hij de HEW Cyclassics, om enkele weken later de Ronde van Lombardije te winnen. Dit deed hij overigens door vier medekoplopers te verrassen in de laatste bocht en zo als eerste over de meet te komen.
2000 was een klotejaar voor Celestino, die in 2021 de overstap maakte naar het Saeco van Mario Cipollini. Bij die ploeg won hij in zijn eerste jaar Milaan-Turijn (voor de eerste keer) en Tre Valli Varesine, twee bekende Italiaanse najaarskoersen.
In 2003 kwam Celestino het dichtst bij een zege in zijn geliefde Milaan-Sanremo. De puncher reed op de Poggio weg met het ijzersterke Quick Step-duo Paolo Bettini en Luca Paolini, die hem konden ringeloren richting de streep. Bettini won zijn enige Milaan-Sanremo, Celestino bleef beduusd achter met een tweede plek in Sanremo.
Celestino kon ervaring niet overbrengen op jongere renners
De jaren daarna boekte hij nog enkele mooie ereplaatsen in klassiekers als de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik, Clasica San Sebastian en alle Italiaanse eendagswedstrijden. Winnen bleek echter moeilijk voor Celestino, die in 2007 zijn fiets aan de wilgen hing na twee anonieme jaren bij Team Milram. 'Ik reed vroeger om te winnen, maar nu rijd ik enkel in het peloton', klonk het bij de ontgoochelde Italiaan. 'Maar het is niet alleen dat. Het respect voor de oudere renners is verdwenen. Als je jongeren raad wil geven, vinden ze je een idioot.'
Na zijn actieve wielerloopbaan richtte Celestino zich op de mountainbike, waar hij een topper werd in de marathon-discipline. In 2010 boekte hij zilver op het WK, terwijl hij in 2011 brons wist te behalen. Momenteel is Celestino Italiaans bondscoach voor de mountainbikers, waar hij jonge renners wél raad kan geven. En hij betwist in zijn vrije tijd nog graag eens de Cipressa of Poggio op de fiets.
Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties