Nibali kwam in doping-peloton, maar gebruikte zelf nooit: 'Ik werd gevolgd, ze braken in bij mijn auto'

Hij is één van de grootste ronderenners van zijn generatie, maar Vincenzo Nibali beseft dat hij ook groot werd gebracht in een wielersport die gesloopt werd door doping. De inmiddels gestopte Italiaan won alle drie de grote rondes, naar eigen zeggen zonder ooit doping te hebben gebruikt. Maar hij geeft in Corriere della Sera wel aan dat er misschien nog wel veel meer in had gezeten, als hij in een schone sport had gereden.

De erelijst van Nibali spreekt voor zich: twee keer eindwinst in de Giro d'Italia (2013 en 2016), één keer eindwinst in de Tour de France (2014) en één keer eindwinst in de Vuelta a España (2010). De Haai van Messina won met Milaan-Sanremo (2019) en de Ronde van Lombardije (2015 en 2017) verder drie Monumenten en eindigde in nog eens zeven grote rondes op het podium. En dat terwijl hij als jonge Vincenzo een probleemkind was. 'Ik heb ramen ingegooid met stenen en blies brievenbussen op met vuurwerk. Messina was een maffia-stad, ik had klasgenoten die met een pistool naar school kwamen.'

Zijn vader zette hem snel op een fiets en zo werd hij in 2005 op 21-jarige leeftijd prof bij Fassa Bortolo. Tussen 2006 en 2012 maakte hij naam bij Liquigas (onder meer met Vuelta-winst), maar toen hij in 2013 overstapte naar Astana, volgden zijn grootste successen. Vooral in zijn eerste jaren als prof was de wielersport echter besmet door doping. 'Mijn ouders zeiden altijd: als mensen je dwingen verkeerde keuzes te maken, kom dan terug. Bij ons kun je altijd aan het werk. Er werd veel gesproken over doping in die jaren, maar die uitspraak van m'n ouders hielp mij de juiste weg te vinden.'

Lees verder onder de foto

Had Nibali meer kunnen winnen zonder doping in de wielersport?

Het probleem van zijn heftige jeugd, de doping-druk en Messina vol verwachtingen: Nibali genoot lange tijd niet per se van winnen. 'Dat beschouwde ik als iets normaals. Toen ik volwassen werd, ben ik altijd met de handrem erop gaan leven, behalve op de fiets. Ik heb lange tijd weinig gezegd en zelfs onder grote druk legde ik geen verklaringen af. Nu besef ik in wat voor bubbel ik leefde, ik dacht alleen maar aan de fiets. Dat ik de Tour de France won in 2014, was de grootste vreugde van mijn carrière, gevolgd door een nachtmerrie-jaar. Ik was zo populair, dat ik werd aangevallen op straat als we met de kinderwagen buiten wandelden.'

Hij leerde ermee leven, net als met de wetenschap dat er doping werd gebruikt in het peloton. 'Ik heb mezelf nooit afgevraagd hoeveel ik door doping ben verloren, waarschijnlijk wel veel. In de Vuelta van 2010 reed ik tegen een zekere Spanjaard Mosquera, die later werd verbannen. Wat als hij had gewonnen en ze er niets van hadden geweten? Ik heb voor kopmannen gereden, die naar de koers gingen alsof het oorlog was. Voor die generatie was dat een cultureel ding: als je niet gebruikte, deed je niet mee.'

Lees verder onder de foto

Nibali werd heftig gevolgd in dopingperiode van het wielrennen

'De generatie erna heeft die manier van denken veranderd. Als er nu sprake is van een schone wielersport, dan is dat ook dankzij ons', aldus Nibali, die verklaart dat hij zelfs nooit aan dopinggebruik heeft gedacht. Toch werd hij vaak verdacht. 'Ik won, was een Italiaan en mijn team Astana werd geleid door Alexandre Vinokourov, met een dubbelzinnig verleden. Ik werd gevolgd, ze braken in bij mijn auto en controleerden mijn telefoon.'

'Ik ben er zeker van dat ze ook mijn huis ooit zijn binnengedrongen, op zoek naar bewijs, dat er niet was', vervolgt hij. Nibali kon ermee leven, misschien wel vanwege zijn jeugd. Maar veel renners gingen er ook kapot aan. 'Wielrenners waren een makkelijk doelwit, maar ik heb nooit in mijn leven drugs en doping gebruikt, ik heb er zelfs nooit over nagedacht. Ze hebben mij een miljoen keer gecontroleerd en kunnen al die reageerbuisjes nog honderd jaar testen.'