Shirin van Anrooij en het adertje onder het gras: ‘Bericht Van Vleuten was precies wat ik voelde, maar niet kon omschrijven’

Wie de Instagram-pagina van Shirin van Anrooij bekijkt, ziet dat de haar zo kenmerkende lach nog altijd rijkelijk aanwezig is. Een lach waar de afgelopen tijd wet wat achter schuilde, daar de jonge Nederlandse het vertrouwen in het lichaam door een vernauwde liesslagader wat kwijtraakte. Op de mediadag van haar ploeg Lidl-Trek sprak ze met In de Leiderstrui over hoe het – en wat er komen - gaat.

Tip: pak er na het lezen van dit verhaal nog eens het resultatenlijstje van Van Anrooij in 2024 bij. Vierde in Omloop Het Nieuwsblad, vijfde in Strade Bianche, tweede in Dwars door Vlaanderen, derde in de Ronde van Vlaanderen, dertiende in de Tour de France Femmes en zo verder. Een topjaar, toch?

Niet helemaal, of zelfs zeker niet. Eindigen deed ze met een DNS in de derde rit van Romandië en een genoodzaakte forfait voor zowel het EK als WK. ‘Ik tob al langer met pijn en krachtsverlies in mijn linkerbeen en het is wel duidelijk geworden dat er verdere onderzoeken nodig zijn’, maakte ze eind september bekend via social media.

Begin november – ze reed in oktober nog wel het WK gravel voor het plezier – kwam ze met uitsluitsel. ‘Na enkele lastige maanden zijn we erachter gekomen wat de problemen in mijn linkerbeen veroorzaakte en inmiddels heb ik een operatie aan mijn vernauwde liessla

Lees verder onder de foto!

Van Anrooij stopte gedachte van liesslagaderblessure lang weg

Dat betekende geen crosswinter voor Van Anrooij, die op de mediadag van haar ploeg openhartig sprak over de achtergrond van datgeen haar dwars zat .‘Ik had al veel langer het gevoel dat er iets niet klopte, maar ik wist niet direct wat. Achteraf gezien was dat wel iets van het laatste anderhalf jaar. Tijdens de hoogtestage voor de Tour werd het me echt duidelijk, toen ik nog geen 200 watt kon rijden op mijn tijdritfiets en het verschil tussen links en rechts steeds groter werd.’

Reminder: ze werd uiteindelijk dertiende in de Tour en deed tot de slotrit mee om de prijzen. ‘Ik stak het toen nog op de nieuwe fietsen en een andere houding, maar wellicht was het hoop om het nog te kunnen verbergen. Dat lukte tijdens de Tour niet meer: de eerste zeven dagen wel, maar op Alpe d’Huez niet meer. Daar reed ik met 25 procent in mijn linkerbeen omhoog, dus toen ik bovenkwam zei ik ook: dit kan echt niet kloppen.’

‘Ik was bang dat het die liesslagader zou zijn en leefde dus met de gedachte: als ik het toegeef, is het straks echt zo en dan lig ik er lang uit’, aldus Van Anrooij, die er zelf uiteindelijk ook niet meer omheen kon. ‘Ik heb heel veel behandelingen en alles gehad, maar uiteindelijk was het in Romandië dat ik totaal niet meer vooruit kwam en langs de kant moest gaan staan bergop. Omdat ik niet meer kon trappen met links.’

‘Toen zei de chiropractor: het kan eigenlijk niets anders zijn dan die liesslagader’, herinnert ze nog. ‘Dus toen zijn de onderzoeken in gang gezet, waar zo weer twee maanden aan voorbij gaan. En dat zijn maanden die je voor je gevoel aan het verliezen bent, van het voorjaar of het volgende wegseizoen.’

‘Uiteindelijk was er wel veel opluchting dat er écht iets mis was, omdat het zo’n machteloosheid was. Op een gegeven moment ga je aan alles twijfelen, dus ook aan jezelf: kon ik nog wel afzien? Was het niet mentaal? Die vragen spelen in je op, maar je weet ook dat het niet kan. Een heel gekke periode, dat was het’, vat ze het samen in een notendop.

Van Anrooij trekt ook nodige positieve lessen uit afgelopen tijd

Goed, we zitten inmiddels enkele maanden na de operatie: hoe is het nu met de Zeeuwse? ‘Voor zover ik weet, is alles goed gegaan. Pas een half jaar na de operatie heb ik een check-up met MRI-scan en alles, maar tot nu toe voelt het wel goed op de fiets en zijn de eerste voortekenen positief. Maar daar durf ik nog niet helemaal vanuit te gaan.’

Wie denkt dat zo’n vernauwde ader alleen hinder geeft tijdens het professioneel sporten, komt bedrogen uit. ‘Het zat er wellicht al anderhalf jaar en dat is steeds iets verder vernauwd geraakt, want op een gegeven moment kreeg ik er ook last van als ik gewoon zat of met een gebogen been sliep. Ik wist dus ook dat het impact had op mijn dagelijks leven en dat fietsen op het hoogste niveau er zonder operatie niet meer in had gezeten.’

Van Anrooij lijkt het credo ‘what doesn’t kill you, makes you stronger’ te hanteren. ‘Het isook heel leerzaam geweest. Ik heb acht weken niets gedaan; zo’n lange rustperiode heb ik nog nooit gehad. Ik merk ook wel dat het echt goed is geweest voor mijn lijf om echt even helemaal niets te doen. Na een paar dagen kwam ik er toen achter dat ik nog nooit een dag écht niks had gedaan, dus in die zin is het ook wel een les dat het oké is om rust te pakken. Het liefst zit ik iedere dag op de fiets, maar ik moet ook leren om een dag op de bank te liggen. Ik voel me dan nutteloos, maar uiteindelijk hoort dat er ook bij’, zegt ze met een glimlach.

‘Nu sta ik ook stil bij iedere stap die ik wel voluit zet. Ik was blij toen ik een uur 50 watt kon fietsen op de hometrainer, maar daarmee merk je ook hoezeer je het gemist heb. Mentaal heb ik er dus ook heel veel van geleerd, ook al zijn er natuurlijk ook lastige periodes geweest’, kent ze ook de keerzijde. ‘Met het gevoel dat je het vertrouwen in je eigen lijf mist. Dat zal ook nog wel even duren, maar ik sta er meer bij stil wat ik wel kan en begrijp dat het niet allemaal vanzelfsprekend is.’

En dat is als gemotiveerde topsporter iets wat je tegen jezelf moet blijven vertellen. ‘Ik leg mezelf al snel veel druk op, maar nu probeer ik stil te staan bij de kleine stappen die ik maak. Dat betekent ook dat ik het nu rustig aan moet doen, al gaat dat wel lastig worden zodra ik de klassiekers op TV moet zien. Tijdens de trainingsstage vond ik het ook al wel even lastig, toen iedereen zich na de kerstperiode klaar aan het stomen was voor het WK veldrijden en het aankomende seizoen.’

Lees verder onder de foto!

Van Anrooij dankt directe omgeving voor steun: ‘Zij zien mij als Shirin’

‘De eerste maanden blijft het werken aan de basis, en dan kijken hoe het lijf erop reageert’, geeft ze een inkijkje in de periode die haar te wachten staat. ‘Mijn linkerbeen moet ook aansterken, want door al dat compenseren is mijn rechterbeen veel sterker geworden. En op een bepaalde manier was ik daar ook aan gewend. Maar zo bouw ik dus langzaam die intensiteit op, waar de ploeg me ook heel erg bewust van houdt. En dat is uiteindelijk alleen maar goed.’

Dat vertrouwen is figuurlijk van levensbelang, weet Van Anrooij. ‘Voor mij is het zo belangrijk geweest dat er mensen om mij heen voor mij waren. Van de ploeg, maar vooral de mensen thuis. Zij zien mij als Shirin, en niet als renster. En dat was voor nu het allerbelangrijkste wat ik geleerd heb. Ik heb vaker ‘ja’ kunnen zeggen en daardoor merk je hoe dankbaar je bent voor die steun en het feit dat we veel samen zijn geweest.’

‘Dat geldt ook voor de ploeg, waar ze meteen zeiden dat ik mijn tijd moest nemen en de goede basis moet leggen. Zulke steun doet me goed, wetende dat ze zeggen dat er alleen op die manier een verbeterde versie van mijzelf terug kan komen, Bij pakweg een andere ploeg had ik in maart al gekoerst en dan was het misschien één maand goed gegaan, maar was de aftakeling daarna ook al weer begonnen’, begrijpt de Nederlandse.

Lees verder onder de foto!

Van Vleuten kon gevoel Van Anrooij perfect omschrijven

Van Anrooij werkt niet met een stip of meerdere stippen op de horizon, maar doet het stap voor stap ‘Een doel stellen durf ik niet zo goed. Dat probeerde ik vorig jaar, maar werd het teleurstelling op teleurstelling op teleurstelling. Dat WK bleef in mijn hoofd zitten en daar heb ik ook stoïcijns naar toegeleefd, totdat ze bij de ploeg zeiden dat het echt niet zo verder kon en dat er iets aan de hand moest zijn.’

‘Voor mij is het nu het belangrijkste om me weer als Shirin op de fiets te voelen en dat gevoel van Binda van twee jaar geleden weer te hebben’, stelt de renster van Lidl-Trek. ‘Daarna volgt de rest en kan ik weer dromen over uitslagen, koersen en specifieke doelen. Al moet ik wel zeggen dat ik door deze situatie hopelijk ook meer stil sta bij het behalen van bepaalde resultaten, in plaats van altijd maar blijven denken aan het volgende doel.’

Eén van de lastige aspecten van zo’n liesslagadervernauwing is het gegeven dat het voor de leek – en ook de niet-leek – niet te begrijpen is wat het inhoudt. ‘Het is heel lastig uit te leggen hoe het precies voelt. Toen ik het aan Marianne Vos en Annemiek van Vleuten uitlegde, snapten zij precies wat ik bedoelde. Bij mij was het zo dat ik bij een bepaald punt mijn linkerbeen voelde verzuren alsof ik volle bak aan het rijden was, terwijl ik hartslag 140 fietste. Rechts voelde ik dan niets, maar links was er zo’n verzuring.’

Van Vleuten kon daarbij de juiste snaar raken bij Van Anrooij, waar de Zeeuwse de gestopte wielrenster heel dankbaar voor is. ‘Ik heb er dus contact over gehad met Annemiek. Ze vroeg hoe ik me voelde en ik antwoordde dat ik het eigenlijk niet echt wist. Toen gaf zij een omschrijving van hoe zij zich heeft gevoeld in de periode dat ze met die blessure zat. Ik las dat bericht voor aan mijn ouders en dat was dus eigenlijk precies wat ik voelde, maar niet kon omschrijven.’

‘Toen dacht ik wel: het is niet gek, maar logisch. Toen ik uiteindelijk de foto met de vernauwde liesslagader zag, zag ik eindelijk dat er écht iets was. Zo kon ik dat gedeelte voor mijn gevoel achter me laten. En was ik direct klaar voor de operatie, dat kon me niet snel genoeg gebeuren. Ik moest blijven trainen om maar zo fit mogelijk die operatie te gaan, terwijl het offseason was en ik dus met klachten op de fiets zat. Maar goed, ik wist ook: als ik niet zou opereren, kon ik niet meer op niveau fietsen’, besluit ze. Om maar te duiden wat het precies is of kan zijn.

Tip: lees de eerste alinea nog eens.