Vanmarcke ziet wereldkampioen Pogačar de limiet opzoeken, terwijl Van Aert uniek blijft op dit gebied

De ideale fietspositie is tegenwoordig steeds belangrijker. Waar er vroeger weinig om werd gegeven en het vooral draaide om wie het hardste kon fietsen, gaat dat in het huidige wielrennen totaal anders. Zoekend naar de 'ideale houding' trekken de renners en ploegen tegenwoordig alles uit de kast om beter te zijn dan hun concurrenten. Want millimeters kunnen al het verschil maken tussen winnen óf verliezen. Iets wat ook oud-renner Sep Vanmarcke ziet, die hier in Het Nieuwsblad meer over vertelt.

'Een domein waarin renners hard zoeken naar marginal gains is hun fietspositie. Het zou interessant zijn om vandaag een foto van pakweg Eddy Merckx naast een foto van Tadej Pogačar te leggen, bij eenzelfde soort inspanning op de wegfiets', begint de Belgische oud-renner zijn verhaal.

'Je zal zien dat Merckx dan veel meer ‘langgerekt’ en lager op de fiets zit. Zo was het vroeger: het zadel ver naar achteren, met weinig zogenaamde ‘drop’, de afstand tussen de bovenkant van het stuur en de bovenkant van het zadel. Een positie waarbij je ongeveer alle kracht uit de bovenbenen haalt en die heel zwaar is voor de onderrug.'

Tekst gaat door onder de foto

De ontwikkeling in het huidige wielrennen gaat verder en verder

Ook Vanmarcke heeft zelf aan den lijve ondervonden dat de ontwikkelingen steeds verder gaan. 'Er is veel meer aandacht voor aerodynamica, wat je heel goed ziet aan de evolutie die het stuur bijvoorbeeld heeft doorgemaakt. Dat staat nu veel lager dan vroeger en is ook veel smaller geworden. Aan het begin van mijn carrière reed ik met een stuur dat 44 centimeter breed was. Toen ik stopte, zaten we aan 38 centimeter en vandaag is 36 al geen uitzondering meer.'

'Het zadel staat ook veel meer dan vroeger naar voren', gaat de oud-winnaar van Omloop Het Nieuwsblad verder. 'In mijn beginjaren boog een zadelpen standaard af naar achteren, nu zijn die gewoon recht. De setback – de horizontale afstand tussen het punt van het zadel en de trapas – is veel kleiner dan vroeger. Het maakt de fietspositie meer aero, maar minder comfortabel.'

Lees hieronder verder!

Pogačar streeft naar perfecte houding, Van Aert uitzondering

Volgens de Belgische analist is de huidige wereldkampioen een goed voorbeeld op het gebied van ontwikkeling. 'Pogačar is iemand die bij uitstek veel aandacht heeft voor zijn heuphoek. Hij gebruikt om die reden zelfs korte cranks van 165 millimeter. Hoe langer de cranks, hoe hoger de voet komt bij de trapbeweging en hoe meer de bovenbenen richting de romp geduwd worden. Het valt mij op dat Pogačar tamelijk rechtop op de fiets zit.'

En Wout van Aert? Die is volgens Vanmarcke een uitzondering op de regel. 'Een bedenking bij al het voorgaande die ik al als actief renner meemaakte: in hoeverre houd je die ideale, tot op de millimeter vastgelegde positie vast in volle inspanning? Ik zie veel renners dan naar voren schuiven, echt tot op het puntje van hun zadel. Uitzondering is Van Aert, die altijd het volledige draagvlak blijft benutten.'

'Ik heb zelf alle aero-innovaties geprobeerd op de weg, tot de kortere cranks toe', vertelt de Belg eerlijk. 'Mijn aanvoelen: je doet er vooral bergop je voordeel mee of bij een lange solo-aanval. Maar zo’n renner ben ik nooit geweest. Het is belangrijk dat je alle nieuwste ontwikkelingen kent, maar nog belangrijker is dat je positie op de fiets ook juist aanvoelt. Anders heb je een probleem.'