Renners zijn niet altijd even open over hun prestaties, vermogens en gegevens, maar Strava biedt bij veel mannen en vrouwen toch uitkomst. Wie reed er records aan puin tijdens trainingen en hoe presteerden de renners in wedstrijden? In de Leiderstrui kijkt in 'Gespot op Strava' naar de cijfers achter de prestatie. Deze week: Een paar adembenemende ritzeges van de heren Tadej Pogacar, Wout van Aert en Matej Mohoric.
Mark Cavendish mag dan de grootste rittenkaper uit de Tour van 2021 zijn geweest, Pogacar en Van Aert boerden met drie ritzeges ook niet slecht. De Sloveen en Belg wonnen allebei een tijdrit én een bergetappe. Van Aert won z'n derde in de sprint op de Champs-Élysées, Pogacar voltooide zijn hattrick in de laatste bergetappe. Naast deze twee grootmachten stond Mohoric op als veelvraat in de overgangsritten. Toen de Sloveen zijn grote motor aanzette, was simpelweg niemand daar tegen bestand. Hoe ziet dat eruit in cijfers?
De hattrick van Tadej Pogacar in de Tour de France
We beginnen met Pogi, hij is per slot van rekening de Tourwinnaar én hij was de eerste van de drie die toesloeg. In de vijfde etappe lag de eerste tijdrit van de ronde klaar en Pogacar haalde ongenadig hard uit. Zijn voorsprong op specialist Stefan Küng was weliswaar 'maar' negentien seconden, latere rivaal Jonas Vingegaard gaf al een half minuutje toe. Dat is niet zo gek. Op een heuvelachtig parcours noteerde Pogacar een gemiddelde van 50,7 kilometer per uur. Hij deed slechts 32 minuten over de af te leggen 27 kilometer. Nog indrukwekkender: Pogacar was in het tweede gedeelte zelfs sneller dan in de eerste helft; 50,4 om 51,1 kilometer per uur. In de laatste twee klimmetjes naar de finish noteerde Pogacar gemiddeld 41,9 kilometer per uur, nummer vier Van Aert haalde 40,7. Pogacar was werelds!
Dat was de 22-jarige man van UAE Team Emirates helemaal op 14 juli, de zeventiende rit naar de Col du Portet. Een monster van een klim, met dik zestien kilometer aan 8,5 procent gemiddeld. Het was de klim waar Pogacar het klassement besliste, na een schitterend gevecht met Vingegaard en Richard Carapaz. Pogi denderde de Portet op aan een gemiddelde van 19,9 kilometer per uur! In 48 minuten en 51 seconden was hij boven, een indrukwekkende verbetering van de bestaande KOM op deze col. Die stond sinds 2018 op naam van Steven Kruijswijk, toen ook al als slotklim in rit zeventien van de Tour. Pogacar was dit jaar 1.35 minuten sneller dan de Nederlander. Een gemiddelde van 5,87 watt per kilogram van Carapaz was 'slechts' goed voor plek drie. De snelheden bij de vele demarrages van de drie zijn indrukwekkend. Pogacar ging dikwijls over de 40 (!) per uur om te demarreren of reageren. Bij zijn beslissende aanval voor ritwinst tikte Pogacar 54,4 aan...
In de achttiende etappe zette Pogacar de puntjes op de i. Andermaal vocht hij een duel uit met Vingegaard en Carapaz en andermaal was een eindstoot richting de finish voldoende. Ook op deze slotklim, naar Luz Ardiden, ging de KOM er dik aan. Pogacar bedwong de col van 13 kilometer aan 7,4 procent in 35 minuten en 27 seconden. De top tien van deze KOM staat nu louter vol met renners die de klim deden in de Tour van dit jaar. De cijfers van Pogacar zijn andermaal indrukwekkend: 22 kilometer per uur gemiddeld, een pieksnelheid naar de eindzege van 50 per uur en vervolgens alle tijd om de rit (en stiekem al de Tourzege) eens goed te bejubelen.
De hattrick van Wout van Aert in de Tour de France
De prestaties van Pogacar waren indrukwekkend, maar een goede tweede is op zeker Van Aert. De Belg won drie etappes, met drie totaal verschillende profielen. Het feest begon in de elfde etappe, wat de grootste verrassing van de Tour mag worden genoemd. Van Aert sloop mee in een kopgroep, maar de renners moesten deze dag twee keer de Mont Ventoux over. Niks voor Van Aert zou je denken; fout! Van Aert demarreerde op de laatste keer Ventoux doodleuk weg bij onder meer Julian Alaphilippe en Bauke Mollema en zegevierde. Logischerwijs is alles aan deze dag episch: de gemiddelde snelheid van 37,1 per uur over de hele dag, de maximale snelheid van 101,5 kilometer per uur (!) in de laatste afdaling naar de finish, de tien KOM's die Van Aert deze dag aan diggelen reed en het gemiddelde van 20 per uur voor de Belg op de laatste keer Ventoux. Net als bij Pogacar staan er geen vermogens bij, maar die waren ongetwijfeld duizelingswekkend.
Het slotweekend van de Tour was een ware Van Aert-show. Dat begon op de zaterdag in de twintigste etappe met winst in de individuele tijdrit. Wat Pogacar in de eerste race tegen de klok deed, was nu voor de Belgisch kampioen weggelegd. Hij zette nummer twee Kasper Asgreen op 21 seconden en nummer drie Vingegaard op een dikke halve minuut. Pure dominantie, met een gemiddelde van 51,4 kilometer per uur over het wat meer lopende parcours. Van Aert raffelde de 30,7 kilometer af in een kleine 36 minuten... Net als Pogacar in rit vijf versnelde ook Van Aert dit keer in het tweede gedeelte. Met een gemiddelde van 52,6 per uur bouwde hij zijn voorsprong alleen maar verder uit richting de rest. Maximale snelheid? 80,3 per uur, en dat op een tijdritfiets met een smal stuurtje!
Een dag na zijn demonstratie in de tijdrit knalde Van Aert in Parijs doodleuk naar etappezege nummer drie. Cavendish was de hele Tour ongenaakbaar, maar op het moment dat de belangrijkste sprint van de Tour daar was, bleef Van Aert hem voor. Met de finish op de Champs-Élysées 300 meter verder dan anders, is het lastig vergelijken met andere jaren. De cijfers van de sprint an sich zeggen echter al voldoende. Van Aert haalde in de laatste 620 meter een piek van 68,4 kilometer per uur en denderde over deze hele afstand aan gemiddeld 61,1 richting de meet. Dat zijn - met snelheden van 70 per uur als KOM op deze wegen - qua pieksnelheid niet de allerbeste waardes, maar ter verdediging: Van Aert maakte er een heel lange sprint van, én de wind stond op de kop.
Mohoric maakt indruk in twee razendsnelle etappes
De derde en laatste man die zijn Tourgegevens steevast op Strava zette de afgelopen drie weken was Mohoric. Gelukkig maar, want de Sloveen van Bahrain Victorious won de twee misschien wel meest extreme etappes van de Tour de France 2021. In etappe 7 en 19 werd van start tot finish volle bak gekoerst over een heuvelachtig parcours. Beide overgangsetappes waren een prooi voor Mohoric, twee keer op dezelfde manier: meegaan in de vroege vlucht en er in de finale een indrukwekkende solo uit knallen. Twee keer werd hij niet meer teruggezien.
De zevende rit was de etappe waarin Mathieu van der Poel en Van Aert mee waren in een elite-kopgroep. Het peloton werd vol onder druk gezet op een waanzinnige dag. Dagwinnaar Mohoric overlegde een gemiddelde van 44,7 kilometer per uur over 254,3 kilometer; koekoek! Zijn gemiddelde vermogen was uiteindelijk 316 watt, met een piekvermogen van 1.105 watt. Mohoric ging al vroeg in het offensief vanuit de kopgroep, op een kleine negentig kilometer van de streep. Hij reed in die fase eerst nog samen met Brent Van Moer, maar ging uiteindelijk alleen verder. Vijf KOM's later kwam hij solo aan. Nummer twee Jasper Stuyven kwam pas na 1.20 minuten binnen...
Minstens zo indrukwekkend was de solo van Mohoric in de negentiende rit, waarmee hij onder meer Mike Teunissen vanuit een prachtige kopgroep frustreerde. Na een dag waar aan 47 per uur gemiddeld werd gereden, was Mohoric eigenlijk de hele 210 kilometer in de aanval. Dat juist hij in de finale wist weg te rijden, was daarom extra knap. Hij legde de grote plaat erop en werd niet meer teruggezien. Niet zo gek: Mohoric perste gemiddeld 48,1 kilometer per uur uit zijn benen, aan aan gemiddelde van 346 watt; bijna vijf watt per kilogram na zo'n zware koers!
Voor meer Gespot op Strava, klik hier.
Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties