Miguel Ángel López lijkt klaar voor de Tour de France te zijn. De renner van Movistar zette zijn concurrenten in de Mont Ventoux Dénivelé Challenge op de laatste beklimming van de kale berg op een grote achterstand, waarna hij zegevierde.
Terwijl de Mont Ventoux volgende maand tot twee keer toe het decor is van de elfde etappe van de Tour de France, kregen enkele renners nu al de kans om nog maar eens op de mythische berg te oefenen (voor zover je dat zo kunt noemen). In de Mont Ventoux Dénivelé Challenge stond de berg, je zou het gezien de naam niet verwachten, ook op het programma. Eerst vanuit Sault, daarna vanuit Bédoin. Precies zoals dat over een maand ook het geval is, met als verschil dat er in deze eendagskoers wél bergop gefinisht werd.
Zeven renners grepen het moment aan om op avontuur te gaan. Roger Adrià (EK), Magnus Cort Nielsen (EFN), Quentin Pacher (BBK), Romain Hardy (ARK), Antoine Duchesne (GFC), Delio Fernández (DKO) en Flavien Maurelet (AUB) pakten een maximale voorsprong van zo'n vier minuten. Meer ruimte kregen ze niet van de mannen van Movistar, die in het peloton het heft in handen hadden genomen voor kopmannen Miguel Ángel López en Enric Mas.
Op de eerste passage op de Ventoux bleken Adrià en Pacher over de sterkste benen van de kopgroep te beschikken. Met een simpele versnelling reden de twee coureurs weg van hun medevluchters, waarna de verschillen snel groot werden. Na een puike klim was het uiteindelijk de Fransman die als eerste bovenkwam op de top.
De twee kachelden lekker door, maar achter hen zat het peloton evenmin stil. In de grote groep begonnen zowel EF Education-NIPPO als Trek-Segafredo zich te roeren, waardoor de voorsprong in een aardig tempo naar beneden gehaald werd. Aan de voet van de volgende keer Ventoux, ditmaal via Bédoin, had het duo nog maar twee minuten van hun oorspronkelijke voorsprong over.
Pacher besefte dat hij snel tempo moest maken op de klim, omdat hij anders de dagwinst helemaal wel uit zijn hoofd kon zetten. Vrijwel direct toen het omhoog ging, liet hij Adrià zonder genade achter, maar dat was slechts uitstel van executie. De knechten van Ben O'Connor leverden namelijk beulswerk af, waarmee ze niet alleen veel renners in het peloton elimineerden, maar ook de voorsprong van Pacher tot onder de minuut brachten.
Met nog meer dan twaalf kilometer te gaan had López al geen zin meer om te wachten. Met één explosieve uithaal liet hij de andere favorieten op de zege achter zich. Superman overvleugelde binnen een mum van tijd Pacher, die vergeleken met de Colombiaan stil leek te staan. Hij probeerde zijn karretje nog wel aan te haken, maar werd bruut met zijn neus op de feiten gedrukt dat dat een onmogelijke opgave was.
De voorsprong van López kon snel zeer groot worden. Dat had te maken met de aanwezigheid van Mas in de achtervolgende groep. De Spanjaard kon als waakhond voor zijn ploeggenoot dienen, waardoor O'Connor, Óscar Rodríguez, Cristian Rodríguez en Kenny Elissonde al direct in een soort wurggreep gehouden werden. Later kwam door ook nog Carlos Verona bij voor de armada van Movistar. Hij was op eigen tempo teruggekeerd tot bij het groepje.
De achtervolgers zouden López op geen enkel moment meer in het vizier krijgen. Nadat het verschil bijna was opgelopen tot een voorsprong van twee minuten, werd het een kwestie van consolideren en de wedstrijd uitrijden. Daar slaagde de Movistar-renner met verve in: iets na half zes betekende dat een nieuwe zege in het shirt van de ploeg waar hij sinds dit jaar rijdt. Een mooie uitslag met het oog op de Tour de France.
Vanuit de achtervolgende groep was Óscar Rodríguez gedemarreerd, maar hij kreeg zijn landgenoot Mas met zich mee. De ploeggenoot van López twijfelde geen moment en zette zich in het wiel van de Astana-coureur: overnemen was er niet bij. Op die manier leek de ploeg op weg te zijn naar een mooi één-tweetje, maar dat was buiten de sprintbenen van Rodríguez gerekend. Hij perste er in de laatste meters verrassend nog een sterk eindschot uit, waarmee hij Mas achterliet op de derde plek.
Een groepje met O'Connor en Cristian Rodríguez eindigde al op drie en een halve minuut van de winnende Colombiaan. Ook in de rest van de top tien waren grote verschillen te vinden. Geoffrey Bouchard, winnaar van het bergklassement in de Giro d'Italia, eindigde als nummer tien al op meer dan zes minuten achterstand.
Lees het artikel op de mobiele website