Tadej Pogacar heeft de zesde etappe in de Tour de France gewonnen. Na een werkelijke schitterende etappe en een glansrol voor Wout van Aert, kwam het uiteindelijk aan op de klassementsrenners. Pogacar won de sprint van een uitgedunde groep favorieten, voor Michael Matthews, David Gaudu en Tom Pidcock.
220 kilometer, de langste etappe van deze Tour. Doorgaans zijn dat slaapverwekkende dagen, maar met wind in de rug hadden de renners er meer dan zin in. Wat heet: het eerste uur werd aan 52,5 kilometer per uur afgewerkt en dat was vooral door toedoen van Van Aert. De gele trui wachtte niet af, wilde per se mee in de vlucht van de dag, maar logischerwijs had hij lang allerlei renners op zijn wiel.
Toms Skujins (Trek), Taco van der Hoorn (Intermarché) en Benoît Cosnefroy (AG2R) profiteerden en reden weg, Van Aert keek niet om en stoomde door om het gat niet te groot te laten worden. De drie kregen ook geen grote voorgift en waren er eerder aan voor de moeite dan ze zelf hadden gewild. Het was aanval na aanval, één grote chaos in het peloton en dat ging achteraan ten koste van de eerder gevallen renners én Mathieu van der Poel. De kopman van Alpecin-Deceuninck had weer zijn dag niet.
Vooraan bleef de oorlog voortduren en reden er tien renners weg. Heel even leken ze een gat te hebben, maar het was opnieuw Van Aert die het peloton in gang bracht. Lotto Soudal had ook geen mannetje mee, waardoor de groep - met onder meer Mads Pedersen van Trek - niet veel ruimte kreeg. Ook deze inspanning was snel gedaan...
Wie nu? Nou, Van Aert zelf dus! De Belg van Jumbo-Visma sloeg plots een gaatje en hij kreeg Quinn Simmons (Trek) en Jakob Fuglsang (Israel) mee. Van Aert deed lang het kopwerk en in het peloton was er nu geen man meer om de boel in gang te houden. Het pak gaf tijd toe en gaf zich ogenschijnlijk gewonnen. Toen er 2.45 minuten op de teller stonden, kwam UAE Team Emirates in actie. Pogacar had duidelijk toch plannen.
Van Aert, Simmons en Fuglsang bedwongen samen de eerste klim en Van Aert pakte punten bij de tussensprint. Hun voorsprong groeide naar maximaal vier minuten, maar er waren meer ploegen die wel interesse hadden in een achtervolging. UAE kreeg hulp van BORA-hansgrohe, EF Education-EasyPost en ook Alpecin-Deceuninck schoof een mannetje mee. Van Aert bleef daardoor gassen, maar toen de voorsprong onder de twee minuten liep, hield Fuglsang het voor gezien.
Simmons wilde nog wel door, maar de Amerikaan deed niet veel kopbeurten meer. De voorsprong bleef onder de twee minuten hangen en plots was Van Aert alleen. Hij moest nog dertig kilometer, maar Simmons trok lijkbleek weg en was leeggereden. De gele trui moest een tijdrit uit z'n dijen kletsen en lang ging dat goed. Hij hield een dikke minuut over toen de finale - met daarin nog twee gecategoriseerde beklimmingen - begon.
UAE bleef controleren en kreeg inmiddels ook steun van andere klassementsploegen, waardoor Van Aert ondanks een schitterende dag koers werd ingerekend, met nog elf kilometer te gaan. Het was op de laatste twee hobbeltjes in de finale aan de kopmannen, zonder Aleksandr Vlasov. Die zat achter een crash en moest achtervolgen.
Uiteraard was het nog ver en was het wachten op een aanval. Die kwam van Alexis Vuillermoz, de Fransman van TotalEnergies. Na zijn ritzege in de Dauphiné wilde hij nog wel een keer en hij hield het nog best lang vol. Het was echter UAE dat het gaatje dichtreed, toen de laatste klim daar was. Het heuveltje naar finishplek Longwy luidde de eindsprint in voor een ieder die deze Tour een goed klassement wil rijden.
Wachten, wachten, wachten, met het tempo dat hoog werd gehouden door Brandon McNulty. In de laatste rechte lijn was het verrassend genoeg Roglic die aanging en niets te kennen gaf van zijn schouderkwetsuur van een dag eerder. Hij werd echter meer dan overvleugeld door Pogacar, die met enkele fietslengtes mocht juichen voor ritwinst én de gele trui.
Laadt de liveblog niet? Druk even op F5 of refresh je mobiele pagina.
Lees het artikel op de mobiele website