Waarom Amstel Gold Race-winnaar Mattias Skjelmose zoveel mogelijk probeerde te zweten richting Luik-Bastenaken-Luik

Eén dag - en de rest van je leven - ben je winnaar van de Amstel Gold Race, drie dagen later lig je op de grond en ziet de wereld er voor heel even weer helemaal anders uit en lig je plots op de grond in de Waalse Pijl. Mattias Skjelmose (Lidl-Trek) dacht even aan een breuk, maar kon enkele dagen later alweer vooruitdenken. 'Of ik Tadej Pogacar probeer te volgen. Als ik me goed voel wel', aldus de openhartige Deen tegen In de Leiderstrui.

Geef Skjelmose een stoel en enkele goede vragen en je weet dat je in bent voor een goede babbel, waar je als gesprekspartner ook nog het een en ander van opsteekt. Zo vlot als de Deen fietst, zo praat hij ook. Via Instagram kan hij ook uitstekend communiceren, zo zagen we na zijn zege in de Gold Race. Een gevolg daarop vond vrijdag plaats in het Van der Valk-hotel in Maastricht, waar vele wielerploegen huisvesten in de week van de Ardennenklassiekers.

Lees verder onder de foto!

Interview Mattias Skjelmose richting Luik-Bastenaken-Luik

De meest belangrijke vraag is: hoe voel je je na je val?
‘Ik voel me best wel beaten up. Er is niets gebroken, maar ik heb wel wat zwellingen die zeer doen bij het lopen. Op de fiets gaat het beter, en er is natuurlijk ook nog wel wat van tijd richting zondag.’

Ik las je reactie op Instagram, waarin je stelde dat je té gretig aanzette na een bocht. Maar wat gebeurde er precies?
‘Onze afdaling-specialist, of hoe je dat noemt, heeft het geanalyseerd en hij was van mening dat ik wat te veel probeerde te remmen en vervolgens het achterwiel verloor. Vanaf dat moment was er geen redden meer aan.’

En daar lig je dan. Wat gaat er op dat moment door je heen?
‘Op het begin maakte ik me veel zorgen, want ik kon mijn arm niet goed bewegen. Ik dacht echt dat mijn elleboog gebroken was en het ritje naar de bus deed veel pijn, maar na een warme douche en een check leek alles oké te zijn.’

Donderdag deed je alweer een verkenning. Was dat belangrijk?
‘Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te zweten, zodat de ontstekingen zoveel mogelijk weg zouden gaan. Verder heb ik me gewoon aan mijn plan gehouden richting zondag. Dat hield in: een lange training op donderdag, een rustige rit op vrijdag en dan zoveel mogelijk herstel pakken richting zondag.’

Lees verder onder de foto!

Je gaat de tactiek voor zondag niet prijsgeven, maar hoe denk je het beste uit jezelf te kunnen halen?
‘Het gaat heel moeilijk worden om Tadej te kloppen. Wat ik denk, is dat ze een hoog tempo op gaan leggen en dat Tadej dan zijn aanval plaatst op de Redoute. Als ik kan, probeer ik hem te volgen. Mocht dat niet zo zijn, dan hoop ik een plekje in de achtervolgende groep te kunnen vasthouden.’

Vorig jaar probeerde je Tadej ook te volgen en toen vertelde je nadien: als je te dicht bij de zon komt, verbrand je. Neem je dat mee richting dit jaar?
‘Dat klopt, maar nadat we alles geanalyseerd hadden konden we wel tot de conclusie komen dar ik niet op mijn best was na de onderkoeling in Luik. Ik had Tadej niet kunnen volgen, maar ik kon na die inspanning ook niet meer goed herstellen. Ik ga het nu proberen, mits ik mij goed voel op de fiets. Maar een podium op top vijf in een Monument zou ook groots zijn, wetende dat ik de Amstel natuurlijk al heb gewonnen. Ook al zou het shit gaan, de Ardennencampagne is al een succes.’

In januari sprak je de zin ‘pressure is privilege’, maar is die pressure er nog?
‘Ik heb het vertrouwen dat het beter zal gaan, ook na mijn val. Ik zou kunnen zeggen dat alles shit was en mezelf de grond inpraten, maar ik blijf erin geloven. Al wordt het hoe dan ook moeilijk om Tadej en Remco te kloppen.’

Kun je iets vertellen over je emoties na de Amstel?
‘Het was op zeker de mooiste koers die ik heb gewonnen. Omdat het de Amstel Gold Race was, maar ook omdat ik Tadej en Remco kon kloppen. Twee van de grootste talenten van deze generatie. Na alle pech die ik dit jaar heb al gehad, was het een samenkomst van pure blijdschap en opluchting. Het was een grote overwinning voor mijzelf, maar ook de hele ploeg Lidl-Trek.’

Is het moeilijk om middenin die emoties de focus te houden richting de wedstrijden die nog moeten komen?
‘Het zou kunnen en ik moet zeggen dat ik van zondag op maandag ook niet veel geslapen heb, maar er valt ook een soort rust over je heen. Op zich valt het ook wel mee, want de focus moesten we nog maar een paar dagen hebben.’

Lees verder onder de foto!

Mads Pedersen deed het dit voorjaar ook al goed. In hoeverre is hij een inspiratie voor je?
‘Hij was en is een groot voorbeeld voor me. Toen ik bij de ploeg kwam, was hij wereldkampioen. Maar hij nam me direct onder zijn hoede en begon me langzaam de dingen te leren die hij gedurende zijn jongere jaren al leerde. Hij werd plots een grote ster, maar moest toen ook nog veel leren.

Ik ben gegroeid, maar in die periode is hij nóg verder gegroeid. Dus zo zijn we samen weer verder gegroeid. We hebben een heel goede band.’

Hebben jullie zo tijdens het voorjaar ook contact? ‘
Jazeker. Hij stuurde me zondag direct een berichtje en ook woensdag toen ik viel, met het bericht dat ik slim moest zijn en mijn lichaam niet moest overbelasten. Hij kent die situatie ook, van zijn val in Dwars door Vlaanderen vorig jaar. En hij hoeft dat appje niet te sturen, want hij heeft momenteel een break en is met zijn familie. Dat hij dat dan toch doet, is heel mooi.’

Hoe waren de overige reacties in het peloton? Wellicht kwam het voor een klein deel doordat je Tadej én Remco klopte, maar iedereen leek zo blij voor je. Ook omdat ze weten wat jij er allemaal voor doet en laat?
‘Ik heb nog nooit zoveel berichten gekregen. Dat was overwhelming. Ik kreeg heel veel felicitaties van mensen die ik wel ken, maar verder nooit echt spreek. Iedereen ze: het was zó mooi om je te zien winnen. Voor hen was het misschien mooi om te zien dat iemand die grote mannen kon kloppen, want dat was op een bepaalde manier een inspiratie.’