Column: Vervlaamsing op Indeleiderstrui.nl: 'Hoezo is dat erg?'

In Nederland doet men nog wel eens lacherig om het Vlaams. De woordjes of het accent, bij enkelen is het reden van spot. Ik kan echter niet onderdrukken dat het me goed doet dat de Belgen weer door de woonkamer suizen nu het klassiekerseizoen begonnen is. Dit is waarom:

Geen enkel volk ter wereld kan zo mooi spreken over de liefde als de Fransen en ieder lied klinkt honderd keer ritmischer als het gezongen wordt door een Spanjaard. Taal bepaalt hoe je iets ervaart, het is het receptenboek waarmee je iedere keer weet iets lekkers je bord kan opdienen. Met de juiste woorden en klanken kan zelfs een smerige prut (zoals we het wielrennen af en toe best mogen noemen) bereid worden tot een driegangenmaaltijd.

'Vlaams is onlosmakelijk verbonden met wielrennen'

Er is geen enkel andere taal (ja, zo noem ik het) die zo onlosmakelijk verbonden is met het wielrennen als het Vlaams. Niets is zo fijn als met het geluid van de Sporza-commentatoren weg te dromen, terwijl de droevige Belgische wegen voorbij suizen. Het maakt op dat moment niet uit of de tenoren elkaar met aanval na aanval bestoken of dat de wedstrijd al kilometers op slot zit. Het geluid alleen al zorgt ervoor dat de televisie van start tot finish aanstaat.

Awel, waarom schrijf ik dan deze column. Frank Heinen schreef in zijn column in HP/De Tijd zijn ode aan José De Cauwer al honderd keer mooier op dan ik dat zou kunnen (‘Pas wanneer zijn stem de woonkamer vult, wordt wielrennen koers’). De aanleiding is de vermeende ‘vervlaamsing’ van onze wielersite, waar we als redactie door een aantal trouwe lezers van op de hoogte werden gebracht. Hoewel het onderscheid tussen Nederlands en Vlaams als geboren Zeeuws-Vlaming voor mij altijd al lastig is geweest, dacht ik: ‘Hoezo is dat erg?’

'Jargon kun je niet uit de sport slopen'

De koers, en dan met name de klassiekers, hoort bij België. Voor ieder fenomeen in de wedstrijd hebben zij een term, van goesting tot ribbedebie zijn Het is jargon, het is een identiteit die je niet uit de sport kunt slopen. Al helemaal niet wanneer een Belg er zelf over spreekt. Wie zijn wij dan als ‘Ollanders' om te beweren dat we ieder woordje en zinnetje in ABN moeten berichten, ondanks de .nl in de naam van onze site. Pas wanneer men in Nederland de racefiets met hetzelfde enthousiasme begroet als in de winter wat ijzertjes onder je schoen, mogen we er wat mij betreft over meepraten. Tot die tijd is de koers van de Vlamingen en ik ben een blij mens dat ze mij via hun televisiekanalen laten meegenieten.

En ik ben niet de enige. Hoe vaak hoor ik wel niet dat mensen zóveel liever overschakelen naar Sporza tijdens de lange, saaie en vlakke uren van de Tour de France. Zelfs bij één van de weinige wedstrijden van het jaar waar er wél de keuze is om te luisteren naar koerscommentatoren des vaderlands Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra, horen we nog dat mensen na luttele minuten al moe worden van het gebazel over kastelen en het ‘nieuwe wielrenne’: ‘Leg anders nog even een keer uit wat een chasse patate is.’

In Vlaanderen gaat iedereen ervan uit dat men dat wel snapt. Zo niet, dan komt dat vermoedelijk vanzelf. Het heeft tijd nodig om zo goed en mooi als de Vlamingen over de koers te kunnen praten. Met genoegen neem ik er kennis van dat ik en anderen op de site al te Vlaams klinken, daar lijkt me niet aan te ontkomen als je volle dagen met de neus in Het Nieuwsblad zit, maar soit. (foto: Sporza screenshot)

Door: Jannick van der Hooft (jannick@indeleiderstrui.nl / Twitter: @jannick_der)