Het seizoen is ten einde en dus is het tijd om terug te blikken. Hoe hebben de teams dit jaar gepresteerd? Ondermaats, boven verwachting of sloegen ze gewoon totaal de plank mis? In de Leiderstrui zet in deze reeks de WorldTour op rapport.
Ploeg: Mitchelton-Scott
Overwinningen: 38 (waarvan 17 in de WorldTour)
Veelvraat: Simon Yates (8)
Nederlanders: -
Index In de Leiderstrui: 8
Toelichting: Over Mitchelton lopen de meningen uiteen. ‘Yates reed een fenomenaal jaar, maar van de ploeg zelf hadden we toch wel meer mogen verwachten’, zo vindt Marijn van den Berge (6,5). Mathijs Stel (9) denkt daar heel anders over. ‘Met Kreuziger na Alaphilippe de beste renner van de Ardennen-koersen, Impey met een boerenjaar, Ewan die tweede werd in Milaan - San Remo en de stiekem nog best sterke zwakke broeder Adam. Topjaar.’ Victor-Jan van Parijs (8) trekt de conclusie: ‘Vijf ritzeges in de Giro, de eindzege in de Vuelta, het EK en nog enkele mooie overwinningen op WorldTour-niveau: het seizoen van Mitchelton-Scott is geslaagd.’
De mooiste zege
Gebroken was Simon Yates. Tijdens de negentiende etappe in de Giro d’Italia op de Finestre kon hij ineens niets meer. De tank was leeg en na twee geweldige weken gingen de Brit en zijn ploeg alles verspelen. Het was een beetje het Rabobank-scenario van 2007, toen leider Michael Rasmussen vlak voor het einde uit de Tour de France werd gezet door de ploeg. Opeens was er geen leider meer. De ploeg had geen doel. De één (Denis Menchov) stapte ontredderd af, de ander (Michael Boogerd) trok uit frustratie maar ten aanval. Mikel Nieve behoort duidelijk tot de Boogerd-categorie. Hij ging de dag erop mee in een grote kopgroep met ook Robert Gesink en reed de concurrentie aan flarden. Zijn ritwinst op de Cervinia was een misschien slechts een kleine pleister op de wonden, maar wel een hele fraaie.
Lees verder onder de foto!
De grootste overwinning
Na het fiasco van de Giro was Simon Yates een van de outsiders voor de Vuelta. Toch waren er ook veel twijfels. Was hij wel gemaakt voor een koers van drie weken? Wederom pakte hij vroeg in de ronde de leiderstrui. Alleen dit keer was hij zo slim om die weer af te staan (al reed Jesús Herrada slechts twee dagen in het rood). Verder smeet hij sowieso minder met zijn krachten dan tijdens de Giro. Helemaal op het eind moest hij weliswaar wat tijd inleveren, maar instorten zoals vier maanden eerder: dat deed hij niet. Binnen het seizoen nog haalde hij zijn revanche. En gezien zijn rijstijl is het hem meer dan gegund.
Lees verder onder de foto!
De verrassing
We zijn niet van onze stoel gevallen van verbazing, maar het talent Robert Power viel toch positief op dit jaar. Als 22-jarige legde hij beslag op een zesde plek in de Strade Bianche en later in het seizoen (inmiddels 23) boekte hij nog twee fraaie overwinningen. De Ordiziako Klasika midden in het seizoen en de Japan Cup halverwege oktober. Dit terwijl hij begin januari al aan zijn wielerjaar begonnen was met het Australisch kampioenschap. Dat is zeker niet gek voor een jonkie. Team Sunweb heeft er voor de komende twee seizoenen een goede renner bij.
De tegenvaller
Ja, hij werd in ontzettend zware omstandigheden Europees kampioen. Ja, hij pakte helemaal op het eind een ritzege in de WorldTour. En ja, hij had een aandeel in de Vuelta-winst van Simon Yates. Toch werd er veel meer verwacht van Matteo Trentin, de man die het najaar van 2017 domineerde. Hij kon door zijn vertrek bij Quick-Step Floors eindelijk dé grote man zijn in zijn ploeg tijdens de klassiekers. Het kopmanschap hoefde hij niet eens te delen. Maar het voorjaar werd – mede door pech - een groot fiasco voor de Italiaan. Een zevende plek in de sprint van Gent-Wevelgem moet als hoogtepunt worden gezien, maar dat is gewoonweg veel te mager.
Algeheel oordeel
In de Giro van 2014 eindigde Mitchelton-Scott (toen nog Orica GreenEdge) met twee man op plek 154 en 155. Ook in de Tour en de Vuelta van dat jaar eindigde er niemand bij de eerste veertig. Het rijden van klassementen in grote rondes leek niet voor de ploeg weggelegd. Maar er kan veel veranderen in vier jaar. Na vooral goede klassementen van Chaves en Adam Yates was er dit jaar de grote doorbraak van Simon Yates en Vuelta-winst. Daarbuiten toonde de ploeg zich goed als team met zeven Hammer Series-zeges en ook daarbuiten sprokkelden onder andere Daryl Impey en Caleb Ewan een paar fraaie zeges binnen. Die laatste liep dankzij de ontsnapte Vincenzo Nibali Milaan - San Remo mis.
Perspectief voor 2019
Met het vertrek van de uit de grote rondes gehouden Ewan lijkt Mitchelton-Scott zich niet langer op het sprinten te willen toeleggen. Of zou Luka Mezgec nog wat kunnen. Ook Power en Roman Kreuziger zullen gemist worden. Daarvoor in de plaats komt onder andere het grote talent Edoardo Affini en met Brent Bookwalter en Tsgabu Grmay worden er renners aangetrokken, die goed in dienst van Yates (beiden) kunnen rijden tijdens grote rondes. Want het lijkt er toch op dat alles daarvoor moet gaan wijken.
(foto: Movistar/Bettini Photo & Photo Gomez Sport)
Lees ook het rapport van:
BORA-hansgrohe
Dimension Data
Quick-Step Floors
Katusha
Team Sky
EF Education First-Drapac
Kasper Hermans (E-mail: kasper@indeleiderstrui.nl / Twitter:@Kzzas)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties