Het was de hele week de grote vraag: wat doet het weer in Pontchateau? Nadat het zaterdagprogramma van het EK veldrijden werd weggewaaid door een storm, blijken de omstandigheden op de zondag wel goed genoeg. In de Leiderstrui deed een rondje langs het parcours, dat er in vergelijking met de verkenning op vrijdag een stuk natter bij ligt.
Met een heerlijk najaarszonnetje op het gezicht waren de junioren vrouwen en mannen op zondagochtend als eerste aan de beurt, in een bomvol cross-programma. Op het hoogste punt van het parcours ligt de lange rechte lijn waar start en finish zijn georganiseerd. Vanuit duiken de renners en rensters het veld in, met eerst een fase van draaien en keren over vrij brede graspaden.
Wat opvalt is dat het gras al drassiger is dan vrijdag, maar een echte crosser zal concluderen dat het de perfecte condities zijn. In de eerste lus richting de materiaalzone komen we nog niet bij het laagste punt en is er van veel modder of plassen geen sprake. Pas als we na de materiaalzone verder omlaag stuiteren, wordt het tricky. We konden niet helemaal tot beneden vanwege dichte poorten, maar we kregen wel een beeld.
Naast dat er stevig gedaald en geklommen moet worden in de schaduw van de Franse bomen, is de zaterdag gevallen regen daar ook blijven liggen. Zijn de paden op de heuvel veelal droog doordat de wind vrij spel heeft en de zon zijn ding doet, verder beneden wordt het natter, glibberiger en daardoor uitdagender.
Eenmaal uit het bos doen we drie trappen aan, maar vooral de laatste klim richting de balken is interessant. Met de wind vol op deze kant is er plots weer sprake van een snel stuk, waarbij de balken springend kunnen worden genomen, voor degenen die het durven. Na de balken is het optrekken en slingerend richting het asfalt, waar na een laatste bocht naar links de rechte lijn naar de finish weer opdoemt.
Heerlijke omstandigheden in de ochtend dus, met modder in de gezichten, maar wel de snellere Grifo-banden onder de frames gestoken. Enige vraagteken gedurende de EK-dag is de regenval die in de middag nog wordt voorspeld. Een periode van nattigheid (of een paar stevige buien) kunnen de moeilijkheidsgraad nog nét een niveautje omhoog tillen, als de elite-vrouwen en -mannen aan de beurt zijn.
De beginfase op het gras ligt er uitstekend bij.
Het verschil tussen zon en schaduw? Dit is de vierde bocht van het parcours.
De materiaalzone kent weinig gevaren: een fietswissel zal amper tijd kosten.
Richting het bos doemen de eerste plassen op...
...Maar eenmaal uit het bos zorgt de zon weer voor snellere stroken.
De balken vormen de laatste hindernis, na een pittig klimmetje. Wie springt?
Laatste strookje richting het asfalt en daarmee de finish.
Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)
Lees het artikel op de mobiele website