Philipsen over Coquard-gesprekje vlák voor crash, twijfels over restant van 2025 en niet Van der Poel, maar híj voor groen

En toen zat zijn Tour de France er opeens op, nog voor 'ie goed en wel begonnen was. Jasper Philipsen won op dag de rit en pakte het geel, zag Mathieu van der Poel op dag 2 toeslaan en nam vervolgens op de derde dag zelf weer het voortouw. Totdat er bij de tussensprint hard gevallen werd en Philipsen met breuken plots naar huis moest. Dat was pittig, vertelde de Belg van Alpecin-Deceuninck in een persmoment op dinsdag aan onder meer In de Leiderstrui.

Hoe gaat het momenteel met je?

'Ik voel me vrij goed, dat ziet er veelbelovend uit. Gezien de omstandigheden gaat het herstel eigenlijk heel goed, ik ben iedere dag iets mobieler en ligt niet alleen meer in mijn bed. Mijn wonden zijn al genezen, wat maar weer eens aantoont dat een lichaam in topvorm snel herstelt. Ik ben blij met die progressie, al heb ik nog niet op de fiets gezeten. Dat was nog niet mogelijk met de sleutelbeenbreuk, maar sinds twee dagen ben ik zonder pijnstilling. Ook dat is goed.'

Je brak in ieder geval één rib en je sleutelbeen. Waar heb je het meeste last van?

'Ik heb vooral last van mijn sleutelbeen, over mijn ribben maakten ze zich in het ziekenhuis al niet veel zorgen, omdat dat ook een mooie breuk was. Bij hoesten of bepaalde bewegingen doet die rib wel pijn, maar echt hevig is dat niet. Ik had in eerste instantie ook last van mijn nek, dus ik vreesde eerst voor een nekblessure. Maar kennelijk was mijn sleutelbeenbreuk zo complex, dat 'ie verplaatst was richting mijn trapeziusspier, die in contact staat met je nek. Dat was dus eerder op spierniveau.'

Had je wel een periode vrees voor grote schade?

'We zijn nooit in paniek geweest en ik kon mijn benen bijvoorbeeld nog bewegen. Het was bovendien de eerste keer dat ik mijn sleutelbeen brak, dus dat moet iedere wielrenner een keer gehad hebben in zijn carrière.'

Je spreekt al over je wonden, die snel herstelden. Had je nog ernstige brandwonden?

'Ja, mijn rug lag helemaal open, dat was echt wel serieus. Maar ik heb goed verpleegkundig werk gehad in Herentals, waarbij ze mij goede pleisters hebben voorgeschreven. Na een week waren de wonden wonderwel al dicht. Daar was ik heel tevreden over, ook omdat dat doorgaans nooit zo snel herstelt. Dat zal ook komen door de platte rust die ik had, normaal ga je bij een val en schaafwonden de volgende dag weer op de fiets. Dat is nooit bevorderlijk voor het herstel.'

Lees verder onder de foto

Philipsen geloofde in eerste instantie niet in plan Van der Poel en Rickaert

Hoe heb je zondag naar de televisie gekeken, met de duo-aanval van Mathieu van der Poel en Jonas Rickaert?

'Ik werk al met Jonas samen, sinds ik 2021 bij de ploeg kwam en hij is altijd een betrouwbare lead-out geweest. Iemand waar je altijd op kan vertrouwen in onze sprinttrein, in verschillende rollen. Het is dan ook mooi voor iemand als Jonas, dat hij in de Tour nu wat publiciteit krijgt en dat hij heeft kunnen tonen dat hij een heel sterke renner is. Het is niet voor veel renners weggelegd om op het Tourpodium te staan en Jonas is gepassioneerd door het de sport. Daarom geniet hij hier ook van.'

Zat je met een bak popcorn op schoot, toen je het bericht had gehad dat ze gingen aanvallen?

'Haha, ja ze hadden het gestuurd in de groep, dat ze ervoor gingen. Maar ik was er nog niet zo mee bezig en ik vond het wat makkelijk praten. Een paar uur later stuurde Quinten Hermans door dat Jonas en Mathieu samen weg waren, dus toen ben ik wel voor de tv gaan zitten. Dat was wel spannend.'

Is het pijnlijk om nu naar de Tour de France te kijken?

'Het is moeilijk, maar ik kijk met veel plezier naar mijn ploeggenoten. Ik heb ook niet zoveel te doen nu, omdat ik mijn zomer anders had gepland. Dus ik heb veel uren kunnen zien vanuit mijn bed en tijdens het herstel. In de eerste dagen was het ook vooral slapen en rusten, omdat alle energie naar het herstel ging. Inmiddels ben ik mobieler en heb ik al een kleine barbecue gedaan met de familie. Dat zijn leuke dingen om een beetje mee bezig te zijn.'

Heb je je gele trui al ergens opgehangen?

'Haha, ik heb mijn koffer nog niet uitgepakt, zeg ik eerlijk. Er zijn al wel heel wat mensen langsgekomen om te kijken hoe het ging. Die hebben het gele tricot al wel kunnen bekijken, maar hij heeft nog geen plaats in het huis.'

Lees verder onder de foto

Philipsen brak voor het eerst zijn sleutelbeen

Kun je ons nog eens mee terugnemen naar die crash... Had je meteen door dat het over was? En hoe was het verder voor jou?

'Ik had dat niet meteen door, nee. Ik herinner me wel dat Gianni Vermeersch bij mij stond en ik vroeg hem of het meeviel. Gianni was een beetje in paniek en een paar seconden later wist ik wel dat het waarschijnlijk gedaan was. Toen kwam de pijn wel binnen, vooral fysiek, maar ook emotioneel. Het besef dat het daar ophield, dat was wel pijnlijk.'

Hoe reageer je nu op de crash en vooral ook alle haat die Bryan Coquard te verwerken kreeg?

'Het was een heel slecht race-incident en helaas weet ik hoe het is om kritiek te krijgen in de sprint. In de Tour de France ligt overal een vergrootglas op en nu was dat het geval voor Bryan. Het was een shitty crash, die nooit had mogen gebeuren, maar het gebeurde. Niemand kon er iets aan doen, dus Bryan is ook niet de schuldige. Uiteindelijk hebben mensen altijd een mening en proberen ze iemand de bad guy te maken en volgens hen was dat dit keer Coquard. Daar kun je helaas weinig aan doen.'

Heb je nog berichten gekregen van renners uit het peloton?

'Ja, een heleboel, van binnen de ploeg en erbuiten. Het is mooi om de steun te krijgen van collega's, omdat zij weten hoe het is om te vallen. Je bent maanden bezig met voorbereiden en dan zijn opeens je doelen weg. Dat is fysiek en mentaal zwaar. Ook Coquard heeft een bericht gestuurd, dat was een mooi gebaar en dat heb ik gewaardeerd.'

Was deze valpartij fysiek en mentaal ook de moeilijkste voor jou?

'Hm, misschien wel ja. Fysiek wel, omdat ik misschien maar één keer eerder iets heb gebroken. Ik dacht altijd dat mijn botten heel sterk waren, maar kennelijk toch niet. Mentaal is het moeilijk, omdat het niet mijn eerste valpartij van dit seizoen was. In Nokere Koerse was ik ook in topvorm en had ik al maanden voorbereiding vanuit de winter richting de klassiekers achter de rug. Dat was een flinke terugslag, net als nu. Natuurlijk hebben we succes gehad in de eerste dagen van de Tour, maar hij was nog zo lang en dan is het moeilijk om eruit te moeten en weer vanaf nul te beginnen.'

Kun je na een gele trui en een ritzege wel zeggen dat je Tour de France alsnog een geslaagde Tour was?

'Ik denk dat dat moeilijk is om te zeggen, want hij heeft maar drie dagen geduurd. Het verzacht natuurlijk wel de pijn, dat dat openingsweekend zo succesvol was voor ons. Die rit gaan ze mij niet meer afnemen, maar we hadden nog zoveel meer ambities. De conditie was daar en we hebben niet enkel gewerkt voor dat eerste weekend. Dat is echter het harde van de wielersport, iets wat erbij hoort. Het is wel leuk dat ik al iets gehaald had, net als mijn val in het voorjaar, toen ik al een geslaagd Openingsweekend had gereden. Maar het had nog zoveel meer kunnen zijn. Zuur, maar niks aan te doen.'

Hoe ver reikten de ambities die je stiekem nog had in de Tour? Heb je het dan ook over de groene trui?

'Ja, die groene trui was wel een ambitie. Ik stond er meteen goed voor door ritwinst en deed mee in de tussensprints. We wilden er wel voor gaan, net als vol gaan voor die paar sprints die er deze Tour nog waren. Ik denk dat ik wel wat meer weerstand had kunnen bieden aan Jonathan Milan voor het groen, nu zal zijn grootste concurrent vooral Tadej Pogacar zijn.'

Lees verder onder de foto

Philipsen weet nog niet op hij zich kan opladen voor restant van 2025

Dit is dan toch wel nieuw voor jou, dit jaar...

'Ja, zeker. Dit jaar had soms leuke uitschieters, maar vooral veel dieptepunten. Misschien is het wel mijn grootste pechseizoen tot nu toe, maar dat heeft iedereen weleens in zijn carrière en laten we hopen dat dit het dan is. Je moet ermee omgaan en er zijn ergere dingen in het leven. Het hoort bij topsport, maar we worden goed begeleid en dus gaan we onszelf weer terugvechten. De korte termijn-doelen zijn weg, maar de lange termijndoelen zijn er natuurlijk nog wel. Dat stopt nooit.'

Wat zijn de doelen voor de lange termijn?

'Die zijn niet voor volgende week of volgende maand. De Vuelta a España is een optie, als dat haalbaar is. We hebben er nog niet over gesproken, dus ik moet eerst gaan fietsen en kijken hoe dat gaat. Daarna kunnen we een plan maken.

Wanneer stap je weer op de rollers en hoe is het met de conditie?

'De conditie is natuurlijk volledig weg als je een week niks doet, dat gaat enorm snel. Maar ik hoop dat die ook weer snel terugkomt. Ik weet niet of ik het mentaal aankan om echt weer terug in mijn voorjaars- en Tourvorm te komen, omdat ik daar twee keer wel écht hard voor gewerkt heb. Om dat nog een derde keer in één seizoen te doen, daarvoor moet ik even kijken hoe groot de goesting is. De grootste doelen van het seizoen liggen achter me. Er komen nog wel mooie wedstrijden aan, maar niet meer van het kaliber van deze. Het zal dus moeilijker worden om mezelf daar mentaal en fysiek op voor te bereiden.'

Als de Vuelta niets wordt, wat is er dan concreet nog voor moois te vinden op de kalender?

'Dat is moeilijk. Er zijn natuurlijk wel WorldTour-koersen en Parijs-Tours is een mooie klassieker, maar de echt grote doelen zijn er niet meer. Het EK is heel lastig dit jaar, dus dan is het moeilijk om echt doelen te zetten en zo te werken zoals in de laatste maanden. Ik heb me na mijn eerste val in het voorjaar goed kunnen herpakken, maar twee crashes is er misschien iets te veel aan. We gaan het wel zien, uiteindelijk rechten we altijd weer de rug.'

Plan je nog een vakantie?

'Met die wonden kon dat nu niet en was het van binnen blijven. Ik ben wel meer bij mijn familie, maar echt een vakantie is nog niet gepland. Mocht het allemaal langer duren en mijn doelen zijn niet haalbaar, dan is er natuurlijk wel meer tijd om te herstellen. Maar als ik mezelf nog moet gaan voorbereiden op een Vuelta, dan kan ik niet te lang meer wachten.'

Zijn er nog dingen die je zelf belangrijk vindt, die we vergeten zijn te vragen?

'Goh. Wat ik misschien nog wel straf vond: voor de tussensprint reed ik naast Coquard en hij zei: we nemen geen risico en gaan gewoon een rustig sprintje doen. Gewoon volgen, geen problemen. Zoiets bespreek ik nooit, maar dan zul je altijd zien dat het nu net gebeurt, terwijl zoiets zelden gebeurt. Ik kan me een crash bij de tussensprint niet heugen. Het was een heel ongelukkige valpartij. Hij kon er uiteindelijk niets aan doen, zoiets doe je niet bewust. Hij schoot uit zijn klikpedaal en kwam naar links. Daar kon ik niet meer op anticiperen.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)