Voorbeschouwing WK wielrennen - elite mannen 2023 | Wie de regenboog wil zien, moet de regen trotseren?!

Glasgow, here we Glascome! De Schotse stad, onder meer bekend van voetbalclubs Celtic en Glasgow Rangers, vormt de komende anderhalve week het epicentrum van de mondiale wielerinteresse. In dit artikel blikt In de Leiderstrui vooruit op het koningsnummer: de wegwedstrijd bij de mannen!

Amper twee weken na het afronden van de Tour de France staat het volgende grote evenement dus alweer voor de deur: het Super-WK wielrennen, dat voor de eerste maal in deze vorm gehouden wordt (en dat de komende jaren elke vier jaar zo zal doen). Glasgow heeft de eer om dit te mogen huisvesten, al zal regerend wereldkampioen Remco Evenepoel daar niet direct content mee zijn: hij draagt de trui op deze manier anderhalve maand minder lang, als hij dit jaar tenminste niet wint.

In 2022 liet de man uit België in het Australische Wollongong iedereen zijn hielen zien, terwijl Julian Alaphilippe de twee jaar daarvoor op ongenaakbare wijze de regenboogtrui naar zich toetrok. In 2019 werd het WK ook al in Groot-Brittannië gehouden: toen won Mads Pedersen onder beestachtige omstandigheden in Yorkshire.

Praktische informatie WK wielrennen elite mannen 2023

• Zondag 6 augustus 2023
• Deelnemers
  
• Klassering: WK

In dit artikel

• Laatste winnaars
• Parcous, weer en tijden
• Favorieten
• TV-informatie

Laatste winnaars WK wielrennen elite mannen

2022 Remco Evenepoel
2021 Julian Alaphilippe
2020 Julian Alaphilippe
2019 Mads Pedersen
2018 Alejandro Valverde
2017 Peter Sagan
2016 Peter Sagan
2015 Peter Sagan
2014 Michal Kwiatkowski
2013 Rui Costa

WK wielrennen elite mannen 2023: Parcours, weer en tijden

271 kilometer lang, 3570 hoogtemeters, 120 kilometer aanloop vanuit startplaats Edinburgh en dan tien rondes van 14,3 kilometer dwars door het heuvelachtige en bochtige centrum van Glasgow: dat is het WK wielrennen 2023 van de elite mannen in cijfers. Maarrrrr.... daar schuilt natuurlijk nog een heleboel achter!

De Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout trok eind maart al naar Schotland om het parcours met eigen ogen te aanschouwen. De keuzeheer trof bij zijn verkenning - naast een voorteken van een regenboog op een heuvelkam - een lastig parcours aan, zo verklaarde hij tegenover deze website.

Beginnen doen we daarbij in Edinburgh, de Schotse hoofdstad. Vanaf die plaats trekken we in westelijke richting - met vermoedelijk een stevige wind op de kop - richting Glasgow. 'Het tweede gedeelte van die aanloop is al wat lastiger, maar vermoedelijk gaat het vooral om het rondje zelf draaien', verwacht Moerenhout. Daarmee doelt hij voornamelijk op een vies stuk vals plat na zo'n zeventig kilometer en daaropvolgend Crow Road, een heuvel van 3,8 kilometer aan meer dan vijf procent.

Na ongeveer 120 kilometer komen we in Glasgow aan, waar dan nog tien rondjes te wachten staan. 'In die omloop zitten meerdere steile hellinkjes en het is eigenlijk weinig rechtdoor', zag de bondscoach. 'Het is dus lastig. Veel op en af, draaien en keren en 270 kilometer; ik zal niet zeggen dat het helemaal uit elkaar gereden wordt, maar het leent zich wel tot koersen.'

Hoe dat dan er precies uitziet? Meer als een crossersparcours, met maar liefst 42 (!) bochten erin. Draaien, keren, optrekken en heel goed opletten: dat gaan een beetje de sleutelfactoren zijn op het veertien kilometer lange rondje in Glasgow, dat op die manier wel wat weg heeft van een gemiddelde Vlaamse veldrit. 'Qua hoogtemeters zit het tussen Leuven en Wollongong in, maar het is een heel explosief parcours', trekt Moerenhout de vergelijking met de twee laatste wereldkampioenschappen.

Lang zijn de zeven heuvels op het stadsparcours niet met lengtes tussen de 150 en 500 meter, maar steil zeker wel. Met name Montrose Street, ook al scherprechter op het door Matteo Trentin gewonnen EK van 2018, leent zich tot koersen: deze ultrakorte helling van nog geen 200 meter aan maar liefst 13 procent moet bedwongen worden in de voorlaatste kilometer en wordt door de organisatie ook gepresenteerd als cruciale heuvel.

Na de top van de heuvel is het nog iets minder dan anderhalve kilometer tot aan de meet op George Square, maar daarin zitten nog wel meerdere linke bochten. In de laatste 500 meter zitten nog twee haakse bochten, alvorens de laatste 400 meter rechttoe rechtaan zijn in dit stratencircuit. Smullen dit, maar wat gaat het pijn doen aan de benen bij de renners!

Weer
Zeg je Schotland, dan zeg je al gauw regen. Op dit moment lijken de renners er volgens de huidige omstandigheden relatief goed vanaf te komen. Bij een temperatuur van rond de 20 graden Celsius wordt er amper regen verwacht!

Laatste weercheck: zondag augustus, 06:15 uur.

Tijden
Start: 09.30 uur (10.30 uur Nederlandse tijd)
Finish: 16.00 uur (17.00 uur Nederlandse tijd)

Favorieten WK wielrennen elite mannen 2023

Als er één dag is die je dit jaar nog voor de TV zou moeten zitten om wielrennen te kijken, laat het deze zondag 6 augustus dan zijn. In Schotland staat het namelijk in de sterren geschreven dat we een heerlijk duel gaan krijgen tussen de beste wielrenners ter wereld, al missen we mannen als Filippo Ganna, Matej Mohoric en Tom Pidcock stiekem toch wel een beetje. Ook ronderenners als Jonas Vingegaard en Primoz Roglic doen niet mee.

Goed, snel door naar wie er wél zijn: dan beginnen we natuurlijk, zoals altijd, met de Grote Twee: Mathieu van der Poel en Wout van Aert. Poelie en Aertie strijden al bijna tien jaar om de prijzen in de cross en sinds vijf jaar ook op de weg. Ze vinden in Glasgow een perfect parcours om brokken te maken met hun kwaliteiten als crossers, zoals ze ook al bewezen in 2018. Toen werden ze - beiden nog niet fulltime bezig met koersen op de weg - twee en drie achter Matteo Trentin op het EK in Schotland.

Bijkomende factor is de kracht van het land wat bij België misschien nog iets meer naar voren komt als Nederland. Onze zuiderburen beschikken met Remco Evenepoel namelijk ook nog eens over de uittredende winnaar, die met zijn zege in Clasica San Sebastian alvast bewees dat we ook met hem weer de nodige rekening moeten gaan houden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Jasper Philipsen, winnaar van de groene trui in de Tour de France en vermoedelijk de snelste man op twee wielen op deze aardbol na een zware koers...

Nederland zet daar met Dylan van Baarle iemand tegenover wiens motor na zes á zeven uur koers altijd nog net iets gemakkelijker draait dan bij de concurrentie, terwijl Olav Kooij gezien mag worden als de joker bij de Nederlandse ploeg. Voor het overige is het Belgische middenveld met mannen als Nathan Van Hooydonck, Jasper Stuyven, Tiesj Benoot en Yves Lampaert op papier iets steviger dan dat van Nederland met onder meer Pascal Eenkhoorn en Daan Hoole, maar een WK wordt op Schotse wegen verreden en niet op (digitaal) papier.

Een land waar we beter ook maar goed rekening mee houden is Denemarken. Zij hebben met Mads Pedersen de winnaar van het laatste WK op Britse bodem in huis: als tamelijk onbekende coureur rekende hij in 2019 af met onder meer Van der Poel en Trentin, in typisch Schotse omstandigheden in Yorkshire. Kasper Asgreen en Mattias Skjelmose toonden in de Tour ook op punt te zijn, terwijl de Denen met onder meer Magnus Cort, Mikkel Honoré, Mikkel Bjerg en Søren Kragh Andersen ook lang strategisch kunnen spelen.

In tegenstelling tot de eerder genoemde mannen moet Tadej Pogacar het vooral van zichzelf hebben. De Sloveen moet het zonder landgenoten als Roglic, Mohoric en Jan Tratnik doen en dat zorgt ervoor dat de winnaar van de Ronde van Vlaanderen erop moet hopen dat de andere landen er een zware koers van maken. Maar goed, we hebben het hier met Pogacar wel over een man die altijd komt bovendrijven.

Het Franse legioen van bondscoach Thomas 'Titi' Voeckler is al enkele jaren dominant op de WK's. Julian Alaphilippe wist in 2020 en 2021 uit te halen, maar zoekt momenteel nog naar de beste versie van zichzelf. Christophe Laporte, de nummer twee van Wollongong, lijkt de aangewezen figuur om een resultaat uit het vuur te slepen bij de haantjes, die nooit bang zijn om koers van ver te maken. Van Baarle zag zijn Jumbo-Visma-compagnon alvast als topfavoriet voor de mondiale titelstrijd.

De Italianen doen het tot onvrede van bondscoach Daniele Bennati zonder baanrenners Ganna en Jonathan Milan, maar juist met EK 2018-winnaar Trentin en de onberekenbare Alberto Bettiol. De coureur van EF Education-EasyPost reed zowel de Giro als Tour voornamelijk met dit WK in het achterhoofd, dus daar houden we maar beter rekening mee. De Spanjaarden zetten daar outsiders als Alex Aranburu en Iván García Cortina tegenover, maar of we daar voor de regenboogtrui nou zoveel van moeten verwachten?

Stefan Küng, altijd goed in lange wedstrijden is samen met onder meer Mauro Schmid en Marc Hirschi aangewezen om het mooie weer (waar de hardrijder zelf niet op hoopt) te maken in Glasgow. Ook de Noren zullen met onder meer Alexander Kristoff en Rasmus Tiller hopen op het nodige plenswater, evenals de stoïcijnse Ier Ben Healy en Duitser Nils Politt. IJzervreters, zo mogen we dit soort type coureurs bestempelen.

Michael Matthews heeft als kampioenschapsrenner namens Australië alle ballen gezet op dit wereldkampioenschap, ook al is Bling geen fan van slecht weer. Landgenoot Kaden Groves kan er als snelle man wel weer uitstekend in overweg, zo bewees hij dit jaar bij bizar slechte omstandigheden in de Volta Limburg Classic. Net als de andere Angelsaksische landen van de Verenigde Staten (met Neilson Powless) en 'thuisland' Groot-Brittannië (met Fred Wright en Ben Turner, maar geen Pidcock) zien we hen echter niet direct als topfavorieten.

Een WK zou een WK niet zien als we geen verrassing zouden zien. Jhonatan Narváez uit Ecuador zou zomaar kunnen meeliften op het olympische succes van landgenoot Richard Carapaz. Colombiaan Santiago Buitrago is ook zo'n ongepolijst figuur, net als het Portugese enigma João Almeida. En wat met ex-wereldkampioenen als Michal Kwiatkowski (Polen) en Peter Sagan (Slowakije) uit Centraal-Europa of de Kazach Alexey Lutsenko, die vorig jaar lang bij Evenepoel kon blijven? Opties te over, maar wat is het waard na 270 kilometer koers?

Favorieten WK wielrennen elite mannen 2023, volgens In de Leiderstrui

Topfavorieten: Mathieu van der Poel (Nederland) en Wout van Aert (België)
Outsiders: Mads Pedersen (Denemarken), Remco Evenepoel (België), Tadej Pogacar (Slovenië) en Christophe Laporte (Frankrijk)
Long shots: Jasper Philipsen (België), Kasper Asgreen (Denemarken), Alberto Bettiol (Italië), Dylan van Baarle, Olav Kooij (beiden Nederland), Michael Matthews (Australië), Ben Healy (Ierland) en Stefan Küng (Zwitserland)

TV WK wielrennen elite mannen 2023

Het WK wielrennen is traditioneel te volgen bij de nationale zenders en dat is in 2023 niet anders. Sporza (VRT 1) en de NOS (NPO 1) doen de hele dag verslag van de wedstrijd, terwijl Eurosport ook ruimte maakt op het hoofdkanaal en de online platformen. In de Leiderstrui houdt de hele dag een liveblog bij en is in Schotland voor alle info omtrent dit wereldkampioenschap!

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)