Column: Egan Bernal is op dit moment vooral de revaliderende mens, niet de herstellende wielrenner

Ja, wielrenners vallen en het zal (jammer genoeg) altijd bij de sport blijven horen. Wie in een lycrapakje over het asfalt fietst, is nu eenmaal kwetsbaar. Maar, o, wat doet het soms toch zeer om een jonge topatleet - zoals dit keer Egan Bernal - door zo'n crash teruggeslagen te zien worden.

Het moet een gezellig ritje zijn geweest, afgelopen maandagavond Nederlandse tijd. Bernal met enkele van zijn INEOS Grenadiers-ploegmaten in Colombia, vlakbij hoofdstad Bogota. In hun feloranje tenues, waardoor ze beter zichtbaar zijn voor het verkeer, was het echter niet altijd zo veilig in Colombia. Zowel in november als vorige week ontsnapte de Colombiaanse Tourwinnaar van 2019 al aan een hevige crash.

Deze week sloeg het noodlot dan echt toe voor de jonge klimmer. Hij klapte op een stilstaande bus en het verdict was niet mild: gebroken wervels, een gebroken rechterdijbeen, een gebroken rechter patella (verbindt de dijbeenspier via de knieschijf met het scheenbeen), een borsttrauma, een uitgezette long en verschillende gebroken ribben.

Bernal zal de komende maanden niet aan koersen denken, maar aan herstellen, de oude worden. Het feit dat er op verschillende social media al gespeculeerd werd over een eventuele andere kopman of de kansen die het een Richard Carapaz en Adam Yates kan bieden, zegt wat mij betreft al genoeg over de wreedheid die de wielersport met zich meebrengt.

Elke keer dat Froome lost weet hij de camera op zich, en dat na zo'n crash

Kijk naar andere Tourwinnaars als Andy Schleck en meer recent Chris Froome, die beiden een geweldige crash maakten in de Critérium du Dauphiné en nadien nooit meer hun oude niveau haalden. Sterker nog, het wordt tegenwoordig vooral uitvergroot hoe erg Froome is afgetakeld en elke keer dat hij bergop lost, is hij weer pontificaal in beeld.

Schleck, tweede in 2009 en 2011 en winnaar van de Tour in 2010, zou ook in 2012 weer van start gaan als één van de topfavorieten voor de Ronde van Frankrijk. Hij werd echter (net als Froome) gepakt door een windvlaag en brak zijn heiligbeen. Schleck vocht hard voor zijn terugkeer, fietste datzelfde jaar alweer, maar behaalde nooit meer zijn oude niveau.

Voor Froome geldt anno 2022 min of meer hetzelfde. Ook de Brit kwam hard ten val in de Dauphiné en moest lang revalideren. Aan de andere kant van het spectrum hebben we de Belgen Remco Evenepoel en Wout van Aert, die ook zwaar geblesseerd raakten en wél op het hoogste niveau weer amok maken tegenwoordig.

Egan moet niet naar al deze voorbeelden of mogelijke situaties kijken, maar vooral zijn tijd nemen om te revalideren. Het gaat nu om de mens Egan Bernal die weer vertrouwen heeft in zijn lichaam en eigen kunnen, en dan pas om de wielrenner Bernal die zijn rentree mag maken op het hoogste niveau. Ook al pakt de camera je vol in beeld als je lost - zoals bij Schleck, Froome of Evenepoel - de grootste overwinning heeft Bernal in dat geval al behaald.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)