De ervaring en stuurkunsten van 'captain' Sinkeldam zullen door veel sprinttoppers gemist worden

Marcel Kittel, Arnaud Démare en Jasper Philipsen: drie topsprinters, samen goed voor liefst 237 overwinningen, waarvan 41 in de grote rondes. Zij horen bij de snelste mannen van hun generatie, maar hun successen haalde ze niet in hun uppie. Iedere wielerfan weet hoe belangrijk een goede sprinttrein is in het binnenharken van zeges, en deze drie spurters hadden een gemeenschappelijke factor in hun ploeg met de naam Ramon Sinkeldam. In de Leiderstrui neemt de carrière door van de oud-Nederlands kampioen, die met recht gezien mag worden als een van de beste lead-outs van de afgelopen jaren.

De carrière van Sinkeldam begon, zoals voor zoveel jonge talenten in zijn generatie, bij de opleidingsploeg van Rabobank. Bij het continentale team liet hij in veelvoud zien over veel potentie te beschikken. Hij blonk met name uit in het eendagswerk. Zo werd hij Nederlands kampioen bij de beloften en won hij tevens Parijs-Roubaix onder 23 jaar: in 2011 kwam hij als eerste aan op het Vélodrome, voor Jasper Stuyven. Maar tot een kans bij de grote meneren van Rabobank kwam het niet, en dus koos hij voor een nieuw avontuur.

Dat kwam in de vorm van Argos-Shimano. Het pro-continentale team, wat later in het jaar van 2012 werd omgedoopt tot Team 1T4i (dit stond voor Team Spirit, Inspiration, Integrity, Improvement en Innovation), gaf Sinkeldam de kans om te ruiken aan het grote werk. Zo startte hij al in zo ongeveer alle grote kasseiklassiekers in zijn eerste profjaar. Dat leidde vrijwel iedere keer tot een DNF of zelfs een OTL, maar later in het jaar bewees hij met twee ritzeges in de Tour of Hainan dat ze geen fout hadden gemaakt.

Het bleek een gelukkig huwelijk, want de Zaandammer bleef de ploeg lang trouw. Samen promoveerden ze naar de WorldTour. Sinkeldam bewees, vooral in de kleinere koersen en eendagskoersen, over rappe benen te beschikken. Maar de groei van de ploeg betekende ook het verminderen van eigen kansen. De Nederlandse formatie werd een echte sprintersploeg, met kanonnen als Marcel Kittel en John Degenkolb als leiders. Sinkeldam werd voornamelijk verwezen naar de plicht als lead-out man, iets wat hij heel goed kon.

Lees verder onder de foto!

Nederlands kampioenschap een rood-wit-blauwe kers op de taart

Eigen kansen waren schaars, maar niet verdwenen. In 2015 won hij Binche-Chimay-Binche, maar zijn grootste zege kwam twee jaar later. Voor Team Sunweb was hij verrassend de sterkste op het Nederlands kampioenschap. Hij profiteerde van een zware koers een een te lange sprint van topfavoriet en verdedigend kampioen Dylan Groenewegen. Zo mocht Sinkeldam een jaar lang de driekleur dragen: een fraaie beloning voor al het harde werk wat hij leverde voor zijn kopmannen.

Ondanks deze fraaie zege was het tijd voor een frisse wind in de loopbaan. Na zes jaar in Nederlandse (prof)dienst vertrok Sinkeldam naar Groupama-FDJ. Daar bleef de rol voor de boomlange Hollander nagenoeg hetzelfde: een plek in de sprinttrein, en hier en daar een kans om zelf te strijden. Met Arnaud Démare als kopman lag de druk hoog, maar de twee konden elkaar prima vinden.

In die tijd won de Franse sprinter liefst acht ritten in de Giro d'Italia, en Sinkeldam was erbij voor zeven van de zeges. De Nederlander was niet weg te denken uit de sprinttrein van Démare. Met zijn ervaring, snelheid en inzicht wist hij zijn kopman vaker wel dan niet in een perfecte positie te brengen. Hoewel de eigen kansen waren geslonken, was de marktwaarde van Sinkeldam hoger dan ooit: weinig renners waren beter in zijn positie. Dat wekte natuurlijk interesse van andere teams.

Lees verder onder de foto!

Bij Alpecin-Deceuninck was de ervaren Sinkeldam onmisbaar

En als Alpecin-Deceuninck aan de deur klopt, wie zegt dan nee? De Nederlandse ploeg zag in Sinkeldam de perfecte man voor de sprinttrein van Jasper Philipsen, Kaden Groves en Mathieu van der Poel. Zo hielp hij de Australiër aan een zege in de Giro in 2023, terwijl hij Philipsen er vier pakte in de Tour de France met hem aan zijn zijde. Overigens behaalde de Belg al die zeges voordat Sinkeldam afstapte in rit veertien. Toeval? Misschien. Maar feit was dat Sinkeldam de perfecte captain van de sprinttrein was.

Dit jaar reed de Nederlandse krijger geen grote rondes meer. Met zijn 35 jaar zag hij dat het goed was. Hij zou er een einde aan breien, maar niet voordat hij op het nationaal kampioenschap derde werd. Het was het bewijs dat de oude vos zijn streken niet had verloren: hij was tergend dichtbij een tweede nationale titel. Maar we gaan Sinkeldam niet per se herinneren als een om zijn overwinningen. Met de Zaandammer had je vrijwel altijd een goede uitgangspositie voor de sprint, want Sinkeldam was een van de allerbesten in zijn vakgebied.