Favorieten Milaan-Sanremo 2021 | 'De grote drie', hun uitdagers, onderbouwing en odds!

Het is tijd, de hoogste tijd. Milaan-Sanremo staat voor de deur, jaarlijks de langste zit voor de wielerfan, met traditioneel vuurwerk in de finale. In de Leiderstrui praat U uiteraard bij over de topfavorieten, met drie namen die er bovenuit steken. Wat hebben zij en hun rivalen te melden, wat zijn de quoteringen en wat denkt de redactie van In de Leiderstrui? Check, check, check:

Om Van Aert, Alaphilippe en Van der Poel kan je niet heen

Er zijn drie renners waar het de laatste weken constant over gaat. Drie renners die in de races waar ze begonnen, meteen aan het winnen sloegen. Drie mannen met een explosie, een goede sprint en inhoud. Mannen bovendien in goede vorm. 'De grote drie' zijn topfavoriet, daarna komt er een hele tijd niets. Wout van Aert is titelverdediger en winnaar van een massasprint en een tijdrit in de Tirreno-Adriatico. In Strade Bianche kwam hij nog te kort, vlak na een hoogtestage. Nu lijken de benen al veel beter. 'Dat ik de tijdrit won, is ook een bewijs dat ik goed herstel. Er zijn een paar zware ritten geweest en ik heb mij overal gesmeten, dus als je dan nog zo’n tijdrit in de benen hebt, wil dat toch wel iets zeggen over de conditie', aldus Van Aert in een persmoment. De Belg van Jumbo-Visma loopt in gesprek met HLN alvast niet weg voor de favorietenrol. 'Ik heb veel vertrouwen en heb de goede benen te pakken. Ik weet dat Sanremo een koers is die me ligt. Dus ik kijk ernaar uit. Of ik ga winnen? Dat zal de koers uitwijzen, maar dat is wel het enige waarvoor ik aan de start sta.'

Mathieu van der Poel kon vorig jaar niet mee met Van Aert en Alaphilippe op de Poggio, maar de Nederlander lijkt in de vorm van zijn leven. Hij wordt in ieder geval gezien als topfavoriet, een rol waar hij niet voor wegloopt. We weten allemaal zijn demarrage nog in Strade Bianche en in de Tirreno volgde een sprint heuvelop en een solo van vijftig kilometer. Tel daar die onafgemaakte solo van 85 kilometer in Kuurne-Brussel-Kuurne bij op en de lijst met prestaties is alweer indrukwekkend. 'Ik denk niet dat de Tirreno nog effect heeft op mijn vorm van zaterdag. Ik heb genoeg tijd gehad om te herstellen en ik voelde me de dag erna al wel weer goed. Als het al effect heeft, zal dat positief zijn. Vaak als ik zo diep heb moeten gaan, word ik daar alleen maar beter van', geeft Van der Poel zijn concurrenten tijdens een online-persmoment weinig hoop. Het vooruitzicht van een lange solo zal vermoedelijk niet voor zaterdag zijn. 'Er zijn weinig voorbeelden van succesvolle aanvallen die voor de Poggio zijn ingezet.'

Julian Alaphilippe won Strade Bianche in 2019, maar werd er vorig jaar opgelegd in de sprint door Van Aert. De Fransman zet zichzelf in de gesprekjes vooraf iets achter Van der Poel en Van Aert, maar hij won in de Tirreno toch ook gewoon een etappe. 'Ik heb een goede week gekend en ben heel tevreden dat ik in dit geweld ook een rit heb kunnen winnen. Dat was niet eenvoudig. Sinds de afsluitende tijdrit ben ik vooral bezig met te herstellen van deze zware inspanningen, om zaterdag helemaal fit te zijn', zo citeert Sporza de wereldkampioen, die in Milaan-Sanremo toch vooral naar Van der Poel kijkt. 'Als ik de benen heb, spring ik met hem mee.' En mocht het na de Poggio toch nog bij elkaar zijn, dan rijdt Alaphilippe met alle liefde voor zijn ploeggenoten. 'Sam Bennett heeft twee ritten in zowel Parijs-Nice als de UAE Tour gewonnen en is dus in topvorm. Verder hebben we Davide Ballerini. De kracht in de breedte is altijd een van onze wapens. Wij zullen onze koers dan ook zeker niet helemaal afstemmen op de ploegen van Van der Poel en Van Aert. Wij zullen onze eigen verantwoordelijkheid nemen.'

Vlnr: Van der Poel, Van Aert en Alaphilippe in Strade Bianche. Van der Poel won.

Matthews heeft goede benen, Bennett en Démare dromen van een sprint

De belangrijkste uitdagers van 'de grote drie' zijn toch wel de sprinters met een beetje inhoud. Veel van hen toonden dit jaar al goede benen. We beginnen met Michael Matthews, de nummer drie van vorig jaar. De Australiër wordt bij Team BikeExchange naar voren geschoven als dé leider. In Parijs-Nice bewees hij waarom. Matthews kon bergop telkens lang mee, dus die Poggio moet in principe geen probleem zijn. De grote vraag is hoe het met de sprintbenen is. In Parijs-Nice mengde hij zich één keer in de debatten en werd hij derde. 'In aanloop naar mijn volgende doel Milaan-Sanremo voel ik me nog gemotiveerder om het goed te doen', toont Matthews zich op de ploegsite vol goede moed. 'Ons doel is om tot de laatste meters mee te doen voor winst. Het wordt pas mijn tweede koers van het jaar, maar ik voel me sterk en ik zal mijn uiterste best doen in deze unieke en speciale koers.'

Sam Bennett en Davide Ballerini werden door Alaphilippe al genoemd als mogelijke kandidaten in de sprint. Het is dringen geblazen bij Deceuninck-Quick-Step. Ballerini won al tweemaal in de Tour de la Provence en hij pakte Omloop Het Nieuwsblad. In de Tirreno-Adriatico deed hij niet echt mee in de drie massasprints. Hij lijkt zodoende een ideale kandidaat voor een sprint van een klein groepje. Bij een massasprint is Bennett toch wel de man. De Ier kwam in vijf deelnames niet verder dan een 28e plek, maar hij blijft volhardend. Niet zo gek na twee ritzeges in Parijs-Nice. 'De conditie was erg goed en ik heb daar veel zelfvertrouwen opgedaan. Het gaat zo snel op de Poggio. Ik kan alleen maar bidden om tegenwind. Hoe dan ook, we hebben is ons team meerdere kaarten die we kunnen uitspelen', aldus Bennett tijdens een online persmoment.

De laatste sprinter die er echt bovenuit steekt, lijkt Arnaud Démare. De Fransman van Groupama-FDJ was vorig jaar zegekoning in het peloton, maar hij won dit jaar nog niet. Met de vorm zit het desondanks wel goed, zo geeft hij aan bij Cyclingnews. 'We zijn allemaal uitdagers achter de drie favorieten. Dat is overduidelijk gezien hun recente prestaties. Maar ik ga niet zeggen dat het onmogelijk is.' Démare heeft het geluk dat hij al weet wat winnen is in Milaan-Sanremo. In 2016 was hij de laatste renner die uit een massasprint wist te winnen. In de edities erna kwam het nooit meer tot een spurt in het peloton. Mocht het sprinten worden, dan willen we ook Caleb Ewan (Lotto Soudal) en Pascal Ackermann (BORA) noemen. Ewan werd wel degelijk tweede in 2018 en hij won dit jaar al een rit in de UAE Tour. Het is bij hem altijd de vraag hoe goed hij omhoog gaat. Zijn opgave in de Tirreno beloofde weinig goeds. Ackermann debuteert in Milaan-Sanremo. Hij zou, als prima klimmer, een goed figuur moeten kunnen slaan.

Kan Michael Matthews verrassen in een wedstrijd die hem perfect lijkt te liggen?

Wie wordt dit jaar de verrassing op de Poggio of in de sprint?

Wie de uitslagen van Milaan-Sanremo erop naloopt, komt ieder jaar eigenlijk wel een paar verrassingen tegen. Namen die je vooraf niet meteen bij de eerste tien favorieten opschrijft, maar die dan plots top tien rijden. Reden genoeg dus om de verrassingen van de afgelopen jaren ook even te noemen. Denk aan vorig jaar, toen Giacomo Nizzolo knap naar plek vijf spurtte. Het was sowieso al een prachtig 2020 voor de Italiaan, die onder meer Europees kampioen werd. De man van Team Qhubeka ASSOS is ook voor zaterdag enorm ambitieus. 'Ik voel dat ik beter word, dus ik ben vol vertrouwen. Vorig jaar startte ik eigenlijk voor het eerst in goede conditie en het was fijn dat ik bevestigde, dat ik in goede vorm een goed resultaat kan neerzetten. De droom is altijd om te winnen. Als het voor de sprinters wordt, geloof ik erin dat ik erbij kan zijn.'

Alex Aranburu is op papier de man bij Astana. De Spanjaard knalde vorig jaar knap naar plek zeven en bewees zodoende dat hij Milaan-Sanremo aankan. Reden genoeg dus om ambitieus te zijn, ook al omdat Aranburu bergop goed mee kan. In Omloop Het Nieuwsblad werd hij al keurig zesde en ook zijn Strade Bianche en Tirreno-Adriatico vielen niet tegen. 'Ik ben er trots op dat ik Astana mag leiden', vertelt Aranburu aan AS. 'Milaan-Sanremo is een ongelofelijk wedstrijd, een monument met een geweldige geschiedenis. Het is echter ook een nerveuze koers. Je moet de gehele 299 kilometer gefocust blijven.' Dezelfde teksten horen we bij Alexander Kristoff, winnaar in 2014. Zijn prestaties vielen dit seizoen nog niet mee, maar Kristoff blijft Kristoff... 'Zoals altijd zullen er renners zijn die op de Cipressa en de Poggio gaan aanvallen. Als ploeg zijn we voorbereid op beide situaties. We zullen zien hoe de koers zich ontwikkelt en op basis daarvan onze troeven uitspelen', aldus Kristoff op de ploegsite.

Andere goed klimmende sprinters, die niet snel voorkomen op favorietenlijstjes: Kristoffs ploegmaat Matteo Trentin (UAE), Andrea Vendrame (AG2R), Nacer Bouhanni (Arkéa), Sonny Colbrelli (Bahrain Victorious), Elia Viviani (Cofidis), Iván García Cortina (Movistar) en Anthony Turgis (Total Direct Energie). Maar naast sprinters kan een verrassing natuurlijk ook zitten tussen de goede punchers die op de Poggio iets willen uitrichten. Herinneren we ons Michael Gogl (Qhubeka ASSOS) in Strade Bianche nog? INEOS Grenadiers reist in dat opzicht met een ijzersterke selectie af naar Italië. De namen op de lijst zouden allemaal naadloos passen onder de term 'verrassing', mocht één van hen winnen. Tijdritkanon Filippo Ganna, Michal Kwiatkowski (winnaar in 2017 en derde in 2019), sterk sprintende specialist Ben Swift en hardrijder Dylan van Baarle zouden allemaal ver moeten kunnen komen.

De sterkste troef is echter misschien wel Tom Pidcock. De neoprof went snel aan de het WorldTour-niveau, wat blijkt uit zijn derde plek en vijfde plaats in respectievelijk Kuurne-Brussel-Kuurne en Strade Bianche. Zijn ploegleider Kurt Bogaerts liet aan Sporza weten dat ‘alles mag en niets moet’. Toch is een korte klassering niet onrealistisch. 'Met een talent als Tom Pidcock kun je niets uitsluiten. Ook voor de Strade wisten we dat het podium mogelijk was, al was dat op voorhand de ambitie niet. Ook nu is de ambitie weer om te leren en slim te koersen, zoals hij in de Strade deed. Dat neem je mee in je ontwikkeling.' Andere mannen die op de Poggio kunnen verrassen: de sterke Davide Formolo (UAE, sterk voor Tadej Pogacar in de Tirreno), explosieve klimmer Guillaume Martin (Cofidis, goed in Parijs-Nice) en Parijs-Nice-winnaar Maximilian Schachmann (BORA). Ook Søren Kragh Andersen droomt hardop, als één van de kopmannen bij Team DSM. 'Ik droom er al jaren van om een keer de finale te kunnen rijden', vertelt hij aan het Deense Feltet.

Kan Giacomo Nizzolo boven zichzelf uitstijgen en de verrassing worden van 2021?

Routiniers vol twijfels: Gilbert, Sagan en Nibali weten het zelf waarschijnlijk ook niet 

Er staat ook een heel pak routiniers aan de start en die zitten de laatste maanden een beetje in de hoek waar de klappen vallen. De jonge renners nemen de macht langzamerhand over, dus wat mogen we verwachten van de 30-plussers? We beginnen uiteraard bij Philippe Gilbert, die met zijn 38-jarige leeftijd zo stilaan voor zijn laatste kans staat om Milaan-Sanremo te winnen. Als hij wint, dan voegt hij zich bij een uniek rijtje renners die alle monumenten in het wielrennen hebben gewonnen. De Waal van Lotto Soudal geeft zichzelf, in gesprek met Het Laatste Nieuws, een kans van 'één op tien' op de winst en weet wat voor hem het ideale scenario zou zijn. 'Een harde koers, met op het einde niet teveel ploegmaats meer rond de favorieten. Enkel de kopmannen. Man-tegen-man. Dan is er misschien iets mogelijk.'

Bij AG2R rekent men op routiniers Greg Van Avermaet en Oliver Naesen voor de strijd op de Poggio, met Vendrame als alternatief voor de sprint. Van Avermaet en Naesen deden tot dusverre mee als het moest, maar hadden nog niet de superbenen die nodig zijn voor Milaan-Sanremo. In dat rijtje staat er ook een enorm vraagteken achter de naam van Peter Sagan, die de race nog nooit wist te winnen. Tot twee keer toe kwam hij met een tweede plaats heel dichtbij. Of het dit jaar wel gaat lukken, valt zeer te betwijfelen. De Slowaak raakte in februari namelijk besmet met het coronavirus, wat hem ver terugwierp in zijn voorbereiding. Recent maakte hij zijn rentree in de Tirreno, maar daar maakte hij weinig indruk. Het was vooral bedoeld om de conditie verder op te bouwen. Sagan weet dan ook niet wat te verwachten voor La Primavera. 'Milaan-Sanremo zal een loterij zijn voor mij. Dat kan goed of slecht uitdraaien', vertelt hij aan Het Laatste Nieuws. Er wordt bij BORA dan misschien ook wel meer gekeken naar Schachmann en Ackermann.

Ook Vincenzo Nibali, de winnaar van 2018, zal niet goed weten wat hij ervan moet verwachten. De Italiaan was in 2018 ook geen favoriet, maar hij viel brutaal aan op de Poggio en werd niet meer teruggehaald. Kan dat dit jaar weer? Nibali bevindt zich alvast in dezelfde situatie. De eerste wedstrijden van 2021 waren niet per indrukwekkend, maar ook niet slecht. 'Iedereen weet dat het op de Cipressa en Poggio beslist gaat worden. Maar ook onderweg mag je niets tegenkomen. De tram-wegen zijn tricky, maar er liggen er altijd een paar bij. Vanaf kilometer nul is het zaak om maniakaal te eten en te drinken; anders heb je geen reserves meer op de beslissende momenten. Vanaf zestig kilometer van de meet is het dringen om de posities. Iedere positie die je moet goedmaken, is een kans minder om te winnen', zo weet hij. Nibali krijgt met Quinn Simmons en Jasper Stuyven overigens twee interessante outsiders mee. Simmons is echter wel piepjong, Stuyven heeft dit jaar nog geen superbenen.

Voorspellingen Milaan-Sanremo door In de Leiderstrui

Wilbert: Mathieu van der Poel
Bram: Mathieu van der Poel
Joëlle: Mathieu van der Poel
Jannick: Mathieu van der Poel
Lex: Wout van Aert
Tom: Sam Bennett
Marijn: Arnaud Démare

Bram van der Ploeg(Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)
Wilbert van der Velde (e-mail: w.vandervelde@indeleiderstrui.nl)