Voorbeschouwing Parijs-Nice | Eerste échte meerdaagse test voor klassementsmannen

We konden in februari al genieten van wat mooie meerdaagse koersen, maar het échte meerdaagse werk begint toch eigenlijk wel in Parijs-Nice. De grote mannen hebben hun voorbereiding achter de rug en beginnen nu richting hun doelen in het jaar te werken, of dat nu de Giro of de Tour is. Parijs-Nice geeft een eerste voorzichtige indicatie. In de Leiderstrui blikt vooruit.

Historie Parijs-Nice

De eerste editie van Parijs-Nice gaat terug naar 1933, toen deze wielerwedstrijd nog Les 6 jours de la Route heette. De winnaar was een Belg, Alfons Schepers. Sinds 1954 heeft het zijn huidige naam. Het is traditiegetrouw de eerste belangrijke etappewedstrijd van het voorseizoen en sinds 2011 onderdeel van de WorldTour.

Een aantal grote renners heeft Parijs-Nice op haar naam staan. Namen als Joop Zoetemelk (3), Eddy Merckx (3), Jan Janssen, Raymond Poulidor (2), Michael Boogerd (1) en meest recent de Spanjaard Marc Soler hebben deze koers al eens gewonnen. Sean Kelly won de koers het vaakst: liefst achtmaal eindigde hij het klassement in de leiderstrui van Parijs-Nice.

Laatste winnaars Parijs-Nice

2018: Marc Soler
2017: Sergio Henao
2016: Geraint Thomas
2015: Richie Porte
2014: Carlos Betancur
2013: Richie Porte
2012: Bradley Wiggins
2011: Tony Martin
2010: Alberto Contador
2009: Luis Leon Sanchez

Deelnemende ploegen Parijs-Nice

Alle grote ploegen doen mee aan Parijs-Nice en dus zijn alle achttien WorldTour-teams ook present. Deze startlijst wordt aangevuld met vijf wildcards, die allen voor Franse ploegen zijn. Arkeá-Samsic, Cofidis, Direct Energie en Vital Concept strijden voor een wildcard voor de Tour de France. Daarvoor komt Delko Marseille niet in aanmerking, maar ook die ploeg is erbij.

Parcours Parijs-Nice

Het parcours bestaat uit acht etappes: drie vlakke, twee heuvelachtige en twee bergetappes. Daarnaast staat er tussendoor een tijdrit van 25 kilometer op de planning.

Etappe 1, zondag 10 maart: Saint-Germain-en-Laye-Saint-Germain-en-Laye (138,5 km)
De eerste etappe is een 138 kilometer lange etappe die start en eindigt in Saint-Germain-en-Laye. Het betreft een overwegend vlakke rit, met twee klimmen van de derde categorie en een tussensprint.

Etappe 2, maandag 11 maart: Les Bréviaires-Bellegarde (163,5 km)
De tweede etappe is nog vlakker dan de eerste en kent ongeveer hetzelfde draaiboek. Vroeg in de etappe zijn er tweemaal bergpunten te verdienen, later kan er twee keer gesprint worden.

Etappe 3, dinsdag 12 maart: Cepoy-Moulins (200 km)
Een etappe waar het hart van menig sprinter een kleine sprongetje maakt, want vlakker kan het bijna niet. Het verschil tussen het hoogste en laagste punt in het parcours is slechts 128 meter. Vlak voor de finish zit nog wel een puistje, maar daar merkt een op hol geslagen peloton niks van.

Etappe 4, woensdag 13 maart: Vichy-Pélussin (212 km)
De langste etappe van Parijs-Nice, met alles erop en eraan. Vanuit de start moet bijna meteen worden geklommen en de rest van de dag gaat het op en af. Er zitten vijf gecategoriseerde klimmen in, maar er moeten veel meer hoogtemeters worden overwonnen. Ook richting de finish in Pélussin is het klimmen, al vlakt het in de laatste kilometers wat af.

Etappe 5, donderdag 14 maart: Barbentane-Barbentane (ITT, 25,5 km)
De eerste mogelijkheid om een slag te slaan voor de klassementsmannen. Een individuele tijdrit door de heuvels ten zuiden van Avignon. Halverwege zit een klimmetje aan 3% en na de afdaling zit een klein stukje vals plat. Het laatste stukje naar de finish is lastig, want in de laatste halve kilometer gaat het aan 7% omhoog. Als je hier je krachten al hebt verspild, kun je nog veel tijd verliezen.

Etappe 6, vrijdag 15 maart: Peynier-Brignoles (176,5 km)
We blijven nog even in de heuvels. Ook deze etappe van Peynier naar Brignoles is nogal intensief met twee tussensprints, drie klimmen en veel hoogtemeters. De gehele etappe is het op en af, maar het zwaartepunt ligt in de tweede helft, waar meerdere lastige klimmen wachten. Vooral de Côte de Sainte-Philomène is een belangrijk punt, met zijn acht kilometer met de top op 18 kilometer van de streep. Echter is deze niet heel steil. De finish is in dalende lijn.

Etappe 7, zaterdag 16 maart: Nice-Col du Turini (181,5 km)
De eerste echte bergetappe van Parijs-Nice en meteen de koninginnenrit. Inmiddels is het peloton dan al in Nice, maar ze zijn nog lang niet klaar. In deze rit moet er liefst vijf keer geklommen worden, met aankomst bergop.

Al vroeg in de etappe begint het klimmen met de Cote de Gattières, die een fijn opwarmertje is. Na 40 kilometer koers wordt de Cote de Gourdon beklommen, die 7.7 kilometer lang is en aan gemiddeld 4.2% omhoog gaat. Daarna gaat het op en af naar de Cote de Coursegoules, die ongeveer even lang is en iets steiler. Dan is er even een stilte voor de storm en ligt alleen de Cote de Gillette in de weg voor de finale.

Het klimmen begint op 25 kilometer van het einde met de Cote de Pelasque. Een rotding, met een lengte van 5.7 kilometer aan 6.2%, maar nog lang niet het ergste dat de renners krijgen. Na een korte afdaling volgt meteen de slotklim: de 15 kilometer lange Col de Turini. Gemiddeld is deze 7.3%, maar echt regelmatig is de klim niet. In de vijfde, zevende en elfde kilometer van de klim gaat het aan dik 10% omhoog en ook in de voorlaatste kilometer wordt de 9% aangetikt.

Etappe 8, zondag 17 maart: Nice-Nice (110 km)
Een korte, maar explosieve etappe in en rondom Nice. In de 110 kilometer moeten wel zes vervelende bergen worden aangedaan. Dat begint na 14 kilometer met de Cote de Levens, die 6.2 kilometer lang is aan bijna 6%. Vlak erna volgt de Cote de Chateauneuf, die een kilometertje korter en een procentje minder steil is. Na een lange afdaling wordt de Col de Calaison aangedaan, die 6.3 kilometer aan 4.5% omhoog gaat. Het peloton is dan halverwege.

Na 67 kilometer koers ligt de top van de Cote de Peille. 6.6 kilometer lang aan 7%. Het peloton blijft dan even op die hoogte en een tiental kilometers later volgt de Col d’Eze. Met zijn 1.6 kilometer niet lang, maar met een gemiddeld stijgingspercentage van dik 8% wel een kuitenbijter. Dan gaat het in afdaling naar Nice, waar nog de Col des Quatre Chemins (5.5 aan 5.5%) ligt, waarna het afdalen is naar de meet. Op 1500 meter begint nog een kort heuveltje tot aan het vod van de laatste kilometer, mocht er nog iemand wat willen.

Favorieten dagzeges Parijs-Nice

Kansen zat voor de verschillende types renners in deze Parijs-Nice. De sprinters krijgen eerst hun kansen en deze zijn dan ook massaal afgereisd. Lotto Soudal is er met Caleb Ewan, BORA-hansgrohe is er met Sam Bennett en natuurlijk kijken we vooral naar Dylan Groenewegen en Fabio Jakobsen. Ze lieten beiden zien in vorm te zijn en zouden het zomaar samen kunnen gaan uitvechten.

Maar het aantal concurrenten is groot. We zien verder Sonny Colbrelli, Arnaud Démare, Marcel Kittel, André Greipel, Christophe Laporte en Bryan Coquard op de deelnemerslijst staan. Pure sprinters, die levensgevaarlijk zijn, net als Mark Cavendish en Alexander Kristoff. Dat rijtje kan nog worden aangevuld met renners die misschien iets minder pure snelheid hebben, maar op een goede dag kunnen toeslaan. Vooral als het heuvelachtig is (geweest): Matteo Trentin, Edvald Boasson Hagen, Michael Matthews en John Degenkolb.

Voor de overgangsritten is het lastig om echt een potentiële winnaar aan te wijzen. Het kan dat één van de heuvelsprinters wint, maar ook de ontsnapping kan wegblijven of wellicht tovert Bob Jungels wel weer iets geks uit zijn benen in de laatste kilometers.

Favorieten klassement Parijs-Nice

Er zijn veel sprinters naar Frankrijk afgereisd, maar het aantal klimmers en kanshebbers op de eindzege is nog groter. Vooral Astana is met zwaar geschut gekomen. Het heeft met de broers Ion en Gorka Izagirre kanshebbers voor de eindzege, maar het heeft ook nog Miguel Angel Lopez. Jumbo-Visma heeft George Bennett als klassementsman meegenomen en dat geldt bij Bahrain-Merida voor Domenico Pozzovio.

De eer van de Fransen moet vooral worden hooggehouden door Romain Bardet. Die heeft in ploeggenoot Tony Gallopin wellicht nog een outsider, maar als je verder kijkt naar klassements-Fransen, kom je al uit bij Warren Barguil en Lilian Calmejane. Ook Rudy Molard zou namens Frankrijk een duit in het zakje kunnen doen.

Niet alleen Astana heeft een sterke ploeg meegenomen, dat geldt zeker ook voor Mitchelton-Scott. Simon Yates is de man die het moet gaan doen, maar heeft een sterke ploeg om zich heen. Mocht Yates het niet kunnen, wellicht kan de ijzersterke Jack Haig het stokje wel overnemen, of heeft Mikel Nieve vleugels. Ook Esteban Chaves is van de partij na een zwaar 2018, maar die liet nog niet veel zien.

Het volgende blok kanshebbers komt van Movistar. Marc Soler komt zijn zege van vorig jaar verdedigen, met Nairo Quintana naast zich als schaduwkopman. Winner Anacona wordt ingevlogen als meesterknecht, maar dat gebeurde ook in de Vuelta a san Juan, waar hij won. Verder is EF Education met twee kanshebbers in Rigoberto Uran en Daniel Martinez. Sky heeft zwaar geschut meegenomen met Michal Kwiatkowski, Ivan Sosa en Egan Bernal. Verdere eenlingen zijn Fabio Aru en Antonio Antunes. De Nederlandse hoop heet in deze ronde Wilco Kelderman, die nog geen denderende indruk maakte in de UAE Tour, maar het ook niet slecht deed.

Parijs-Nice live volgen

Alle etappes beginnen tussen 11.00 uur en 12.00 uur, met uitzondering van de tijdrit, die start om 13.15 uur. De finish is meestal tussen 16.30 uur en 17.00 uur, met uitzondering van de eerste etappe, die rond 15.00 eindigt. Parijs-Nice is live te volgen via Sporza, die hun uitzending meestal om 15.15 uur begint. Alleen in de eerste etappe en de laatste twee etappes begint het om 13.30.

Eurosport zendt ook uit. Dezelfde tijden als Sporzaworden aangehouden, maar wisselt het uitzendkanaal tussen Eurosport 1 en Eurosport 2. Alleen etappe 2 en 3 zijn de zien op Eurosport 1, de andere ritten op Eurosport 2. Ook is Parijs-Nice altijd te zien op de Eurosport Player, net als op de website van Sporza. De NOS heeft dagelijks een livestream op haar website. In het weekend is de koers op NPO 1. (Foto: Jojo Harper / EF Education First)